جمشیدی خراسانی jamshidi khorasani

زیبا آفرین

زیبا آفرین
باید گفت هر نظری که ارائه می شود چون مبتنی بر ادله است خود همین نظر می شود واقع. و هر کس که به این نظر دست پیدا یافت و عمل کرد مجزی خواهد بود. شریعت واقعیتی غیر از این ندارد. الا این که تاثیراتش همان است که باید انتظار داشت. وقتی که سخن از واقع می کنیم دقت داشته باشید واقعیت احکام شرعی وجود خارجی محسوس و ملموس نیست بلکه واقعیت به اقتضای اثری است که دارد. و این نظرات تماما دارای اثر هستند. به بیان دیگر اگر شما اصل شریعت را به معنای تابش نور بگیرید که توسط پیامبر بیان و توسط ائمه علیهم السلام تبیین و تشریح شده است و دیدگاه های مجتهدان را به عنوان منشورهایی بدانید که از این مرکز نور به سمت ما می تاباند. هر منشوری نورانیت خود را دارد و ما را به مرکز نور متصل می کند. چرا در اتصال این مرکز تردید روا بداریم تا افراد دچار مشکل بشوند. قصد قربت وجود دارد. بستر برای عمل به شرع هم وجود دارد و مردم هم راحت تر خواهند بود و اصل حاکم بر همه اینها که شریعتنا سهلة سمهه وجود دارد. نباید مسائلی که به این سادگی و راحتی توسط پیامبر و اولیای الهی بیان شده است برای مردم سخت و دشوار کرد. مگر مردم می خواهند فلسفه اشراق بخوانند که درگیر استقسات بشوند؟ مکلفین می خواهند اعمال عبادی خودشان را انجام بدهند اعمالی که هیچ پیچیدگی خاصی ندارد. و ما هم باید تلاش کنیم که پیچیدگی هایی که توسط بعضی ایجاد شده و تبدیل به کلاف سر در گم شده است را باز کنیم تا مردم از سر درگمی رهلایی بیابند.
مهم این است که شما به قصد شرعیت انجام بدهید. اگر نماز جمعه واجب است بروثید و نماز بخوانید پاداش اخروی آن را خوهید داشت و به تکلیفتان عمل کرده اید و کسی هم که معتقد است نماز جمعه در عصر غیب جایز نیست او نیز به قصد قربت ترک کرده است. او نیز عمل شرعی انجام داده است. به نظر می رسد اگر چنین شرایط سهل الوصول فراهم شود تجری از احکام شرع به مراتب کاهش خواهد یافت.
جمشیدی خراسانی
https://t.me/joinchat/AAAAAEpeRQ8uK71Mwex1Sg

زیبا آفرین
مسألة 31: إذا تبدل رأی المجتهد لا یجوز للمقلد البقاء على رأیه الأول.
اگر چنان چه مجتهد نظرش نسبت به مساله ای تغییر پیدا کرد برای مقلد جایز نیست که بر همان نظر اول باقی بماند.
به اصل مبنا عنایت بفرمایید: اگر از مجتهدی تقلید کردیم و آن مجتهد نظرش بر این بود که نماز جمعه واجب است. و پس از تحقیقات مجدد و بازنگری ادله به این نتیجه رسید که اقامه نماز جمعه در عصر غیبت جایز نیست. با توجه به تبدل رای مجتهد واقع امر که تغییر پیدا نخواهد کرد؛ چون واقعیتی ورای این فتوا و نظر که وجود ندارد. تا دیروز فتوای ایشان چیزی و امروز چیز دیگری است. این فرد است که نظرش تغییر پیدا کرده است. حالا اگر تغییر نظر مجتهد به مقلد نرسید و مقلد طبق نظر سابق عمل کرد چه اشکالی پیش خواهد آمد. عنایت بفرماید مهم این است که این مقلد به نظر مجتهدی عمل کرده است و این مجتهد نظرش تغییر پیدا کرده و مقلد به همان نظر سابق باقی مانده است. و تغییر نظر مجتهد به مقلد نرسیده است. پس مقلدین این آقا دو دسته خواهند شد. دسته ای که فتوای جدید به دستشان نرسیده و بر فتوای قدیم عمل می کند و فتوای جدیدی که مقلدین به دستشان رسیده و به آن عمل می کنند. ما هستیم و همین نظرات. نظراتی که مبتنی بر ادله است. دقت بفرمایید هم مقلدین بر نظر سابق، عملشان درست است چون هنوز به نظر جدید نرسیده اند و هم مقلدین نظر جدید عملشان درست است چون به فتوای جدید دست پیدا کرده اند.
بنده عرض می کنم که نظر قبلی این آقای مجتهد آیا مشروع بود یا نا مشروع؟
یقینا نظر ایشان مبتنی بر ادله بوده است و نظر ایشان همان نظر شرع بوده است.
و الان که نظر ایشان تغییر پیدا کرد، شرع که تغییر پیدا نکرده است. نظر ایشان از نسبت به یک مساله شرعی تغییر پیدا کرده است. پس چه اشکالی دارد که حتی اگر مجتهد هم تبدل رای پیدا کرد فرد مقلد بر همان نظر قبل باقی بماند. مهم این است که بر اساس یک نظر و یک فتوا مشغول عمل است. مجتهد نظرش تغییر پیدا کرده است. شارع که نظرش تغییر پیدا نکرده است.
اجازه بدهید با یک مثال به پیش برویم. دستگاههایی بود که ما به داخل آن نگاه می کردیم و مدینه و کربلا و کاظمین و خیلی جاهای دیگر را می دیدیم. البته به آن شهر فرنگ می گفتند ولی در حقیقت شهرهای مذهبی را به ما نشان می دادند. ما از روزنه ای به آن چه داخل آن دستگاه می گذشت نگاه ی کردیم. بفرمایید داخل این دستگاه آیات و روایات است. ما از روزنه های مختلفی می توانیم به داخل این سیستم و شهر فرنگ نگاه کنیم. چون بعضی از چیزها را ما نمی فهمیم لذا دلیلی ندارد که از روزنه نگاه کنیم. دیگران نگاه می کنند و برای ما می آیند و تعریف می کنند. مانند خیلی از فیلمهایی که ندیده ایم و کسی که دیده است بیاید و برای ما تعریف کند. فیلم همان متن است. و مجتهد هم همان راوی متن است که فیلم را کاملا دیده و الان برای ما بیان می کند. چه مشکلی پیش خواهد آمد که ما یکی از این نظرات را بپذیریم. آیا لزومی دارد به همراه پیشرفت و یا تبدل رای مجتهد؛ ما هم مدام اعمال و رفتارمان را تغییر بدهیم. آقای مجتهد نقش یک راهنما را داشته اند تا دست ما را بگیرند و به سر چشمه برسانند. و ما رسیده ایم. حالا چرا باید برگردیم و از راه دیگری به این سر چشمه برسیم. البته اگر کسی تمایلی داشت و یا دوست داشت مشکلی ندارد. ولی اگر تمایلی نداشت نمی شود به او گفت از این به بعد عمل تو درست نیست.
می گویند یکی از آقایان وقتی که درس می داد می فرمود این نظری که الان می دهم حاق واقع است. و بعد از بررسی های بیشتر؛ نظرش تغییر پیدا می کرد سر درس می فرمود: نظر من الان این است و این هم حاق واقع است. طلبه ها به شوخی و طنز می گفتند: حاج آقا! واقع تغییر پیدا می کند؟ یا واقع جدیدی ایجاد می شود؟ چون هر نظری و لو مخالف نظر قبلی هم که باشد، حاق واقع است...
https://t.me/joinchat/AAAAAEpeRQ8uK71Mwex1Sg

زیبا آفرین
مسألة 30: إذا علم أن الفعل الفلانی لیس حراما، ولم یعلم أنه واجب أو مباح أو مستحب أو مکروه، یجوز له أن یأتی به، لاحتمال کونه مطلوبا وبرجاء الثواب، وإذا علم أنه لیس بواجب، ولم یعلم أنه حرام أو مکروه أو مباح، له أن یترکه لاحتمال کونه مبغوضا.
اگر مکلفی بداند که فلان عمل حرام نیست ولی نمی داند که واجب است یا مباح است یا مستحب و یا مکروه. جایز است که بدان مبادرت بورزد. چون ممکن است که آن عمل مطلوب مولا باشد و مکلف به عنوان رجائا و به قصد ثواب بیاورد. اگر چنان چه بداند که فلان عمل واجب نیست ولی مکلف نمی داند که حرام است یا مکروه است و یا مباح، مکلف می تواند این عمل را ترک کند، از آن جهت که احتمال می دهد که شاید مبغوض مولا باشد.
با توجه به دیدگاه مرحوم محقق یزدی، اگر مکلف عملی را که بداند حرام نیست انجام بدهد و یا بداند که واجب نیست و انجام ندهد در این دو صورت اشکالی نخواهد داشت. چون امکان قصد قربت می تواند داشته باشد. در صورت عدم حرمت می تواند به قصد مطلوبیت انجام بدهد و یا به قصد مبغوضیت آن را ترک کند. نکته کلیدی در فتوای مرحوم سید آن است که فرد فقط می داند که واجب نیست و یا می داند که حرام نیست.
اگر به یاد داشته باشید عرض شد که اگر مکلف بدون تقلید عملی را انجام داد و آن عمل منطبق با نظر مجتهدی که بعد انتخاب می کند و یا مجتهد زمان عمل نباشد آن عمل باطل است. ملاک مرحوم محقق یزدی انطباق و عدم انطباق با فتوای مجتهدش بود. در نتیجه نسبت به دو فرض مرحوم سید اگر مجتهد نظرش مستحب بود و یا مکروه و یا حتی مباح مهم این است که طبق فتوای مجتهدش اقدام نکرده است و ایشان در مساله قبل تاکید کرد که در مستحب و مکروه و مباح هم باید تقاید کرد. در نیجه طبق مبنای محقق یزدی باید عملش باطل باشد و حال آن که ایشان نسبت به وی می فرماید عملش درست است.
توضیح آن که مرحوم سید در مساله 29 فرمود چنان که در واجب و حرام تقلید واجب است در مستحب و مکروه و مباح هم واجب است که تقلید بکند در نتیجه با همین مبنای مرحوم سید فتوای ایشان در مساله 30 سازگار نیست. چون می داند که واجب نیست. یا می داند که حرام نیست. ولی نمی داند که فتوای مجتهدش چیست. پس طبق مبانی سید باید عملش باطل باشد. عنایت داشته باشید که فتوا درست است ولی با چارچوبه مبانی ایشان که در بالاتر بیان گردید نمی سازد ولی اگر بفرماید ملاک و میزان التزام عملی به دستورات شرع است و مجتهد هم یکی از راههای دستیابی به شرع است. مهم دسترسی به شریعت است فرد و شخص آن چندان مهم نیست در نتیجه مشکل حل و فصل می شود.
https://t.me/joinchat/AAAAAEpeRQ8uK71Mwex1Sg

زیبا آفرین
مسألة 29: کما یجب التقلید فی الواجبات والمحرمات یجب فی المستحبات والمکروهات والمباحات بل یجب تعلم حکم کل فعل. یصدر منه، سواء کان من العبادات أو المعاملات أو العادیات.
هم چنان که تقلید در واجبات و محرمات واجب است نیز تقلید در مستحبات و مکروهات و مباحات هم واجب است. بلکه واجب است تقلید هر حکم فعلی را که می خواهد انجام بدهد. و یا هر کاری که می خواهد از او صادر بشود چه در عرصه عبادات و چه در عرصه معاملات باشد و یا حتی در امور عادی خودش که می خواهد انجام بیابد.
هر کاری که فرد بخواهد انجام بدهد مهم نیست که چه کاری باشد هر کاری که بخواهد و یا می تواند انجام بدهد بیرون از یکی از این پنج حکم نمی تواند باشد:
یا باید این کار انجام بگیرد می شود واجب.
یا نباید انجام بگیرد که می شود حرام.
یا بهتر است که انجام بگیرد می شود مستحب.
یا بهتر است که انجام نگیرد می شود مکروه.
یا مهم نیست که انجام بگیرد یا نگیرد که مباح خواهد بود.
فرد مکلف باید در همه این موارد یا مجتهد باشد و یا مقلد. اگر مجتهد نیست باید از مجتهد تقلید بکند.
مجدد نکته ای را خدمت دوستان عرض کنم: قبل هم عرض کردیم من می دانم که تکلیفی از جانب شرع برای من آمده و بر گردن من افتاده است. و اجمالا هم می دانم که چیست. چون یقین دارم. می دانم نماز صبح دو رکعت است. نماز ظهر چهار رکعت است. حتی یقین به ارکان آن هم دارد. می دانم که روزه ماه رمضان واجب است و... من به این ها یقین دارم. باید به همین ها بر اساس یقین خودم عمل کنم. این امر عقلی است. و نیز بنای عقلا هم موید آن است. این مجتهد نمی تواند تقلید کند چون این مسایل را رفته و خودش کشف کرده است یا بهتر بگوییم استنباط کرده است. پس وجوب تقلی مقلد و عدم تقلید مجتهد، امر عقلی است. واجبش واجبش عقلی است. و آن هم از باب مقدمه واجب. و الا خودش فی نفسه که ارزش ذاتی ندارد. من هیچ گاه کره ماه نخواهم رفت. دانستن چگونگی نماز در کره ماه بر من چه لزومی دارد. مجتهد هم لزومی ندارد که حتما فتوا بدهد. مگر از او بپرسند و بخواهد به پرسشگر پاسخ بدهد. پس وجوب وجوب عقلی و عقلایی شد. نه وجوب شرعی. البته روایاتی در این باب نقل شده است که در صورت تصحیح سند آنها، این روایات را باید موید بگیرید بلکه ارشاد به همان حکم عقلی و یا عقلایی. پس نسبت به احکامی که باید انجام بدهد و یا نباید انجام بدهد فرد یا باید مجتهد باشد و یا مقلد. اما نسبت به احکامی که الزامی بر انجام و یا ترک آن نیست تقلید و عدم تقلید وجهی ندارد.
باید عرض شود در عرصه واجبات و محرمات درست است. باید تقلید کرد و نوع تقلید را هم عرض کردیم. از هر مجتهدی می شود تقلید کرد. اما این که خود عمل مستحب است. و یا خود عمل مکروه است. یا اصلا خود عمل مباح است یعنی انجام دادن و ندادن آن بالسویه است. در این صورت تقلید چه وجهی پیدا می کند؟ خود این اعمال که الزامی ندارند چگونه شما می خواهد لزوم تقلید را بر مکلف بار کنید. واجب و حرام الزام آور است. فعلا با شما هم نظر می شویم. ولی اعمال مباح و یا مستحب و یا مکروه که خودشان الزام آور نیستند. می توانید انجام بدهید و می توانید ترک کنید چگونه می شود که تقلید در خود اینها بر شما واجب بشود. بنابراین حکم تقلید در واجب و حرام طبق همان نظراتی است که تا کنون عرض کردیم. از هر مجتهدی که دارای شرایط باشد می توانید تقلید کنید و هر مساله ای را می توانید از هر مجتهدی بگیرید. این نسبت به واجبات و محرمات از عبادات. در مستحبات و مکروهات و مباحات تقلید لازم نیست.
جمشیدی خراسانی
https://t.me/joinchat/AAAAAEpeRQ8uK71Mwex1Sg