شرح عروه اجتهاد و تقلید 59
پنجشنبه, ۱۳ آذر ۱۳۹۹، ۰۹:۰۱ ق.ظ
زیبا آفرین
مسألة 32: إذا عدل المجتهد عن الفتوى إلى التوقف والتردد یجب على المقلد الاحتیاط، أو العدول إلى الأعلم بعد ذلک المجتهد.
اگر مجتهدی تبدل رای پیدا کند. و در نظر جدیدش دچار توقف و یا تردید شد؛ مقلد وی باید احتیاط کند. یا به مجتهد اعلم در مرتبه بعد از این مجتهد رجوع کند.
این مساله هم در ادامه مساله قبل است. اگر مجتهد تبدل رای پیدا کرد نهایت به رای جدیدی رسید؛ بلکه نسبت به رای قبلی خودش تردید کرد. یا کلا نظرش را پس گرفت و قائل به توقف شد. یعنی بفرماید که من نظری ندارم. مرحوم سید می فرماید: مقلد باید احتیاط کند.
بر چه اساسی باید احتیاط کرد. این نظر مجتهد دیگری است که بر مقلد مجتهد دیگری حکم را القا می کند که تو در این مساله که آقا دچار تردید شده است باید سراغ احتیاط بروی و احتیاط نظر مجتهد خودش که نیست بلکه نظر شما است. یعنی نظر مجتهد دیگری است. پس در حقیقت همان یک فرد در عین این که مقلد مجتهد خاص است مقلد شما هم هست. یک مقلد با دو مرجع تقلید. البته در ادامه می فرماید: اگر نخواست که احتیاط بکند سراغ مجتهد اعلم دیگری برود که در رتبه بعدی قرار دارد. پس در حقیقت و عملا با سه مجتهد رو به رو خواهد شد. مجتهد خودش. مجتهدی که می گوید یا باید احتیاط کنید و یا باید سراغ مجتهد دیگری بروید. و اگر احتیاط نخواست بکند باید سراغ مجتهد دیگری برود. این مجتهد دیگر می شود مجتهد سوم.
اگر درست تحلیل بکنیم عمق ذهنیت مرحوم صاحب عروه این اصست که باید به شرع مقدس دست پیدا کنیم. الا این که در بیان آن دچار مشکل می شوند. ما در همین یک مساله باید با دو و یا سه مجتهد پیوند داشته باشیم. چه اشکالی دارد که این قید و بندهای زنده بودن و اعلم بودن و را به فقه بار کرده ایم و پیچیده اش کرده ایم را باز کنیم و از دست و پای فقه جدا بسازیم. اگر اینها را باز کنیم به مراتب شرایط بهتری خواهند داشت. در احکام شرعی و عبادیخود باید از مجتهد تقلید کنیم. و هر مساله را از هر مجتهدی می شود تقلید کرد. چه مجتهد زنده باشد و چه مرده. البته مجتهد هرچه با تقواتر و اهل ورع بیشتر چه بهتر.
جمشیدی خراسانی
https://t.me/joinchat/AAAAAEpeRQ8uK71Mwex1Sg
مسألة 32: إذا عدل المجتهد عن الفتوى إلى التوقف والتردد یجب على المقلد الاحتیاط، أو العدول إلى الأعلم بعد ذلک المجتهد.
اگر مجتهدی تبدل رای پیدا کند. و در نظر جدیدش دچار توقف و یا تردید شد؛ مقلد وی باید احتیاط کند. یا به مجتهد اعلم در مرتبه بعد از این مجتهد رجوع کند.
این مساله هم در ادامه مساله قبل است. اگر مجتهد تبدل رای پیدا کرد نهایت به رای جدیدی رسید؛ بلکه نسبت به رای قبلی خودش تردید کرد. یا کلا نظرش را پس گرفت و قائل به توقف شد. یعنی بفرماید که من نظری ندارم. مرحوم سید می فرماید: مقلد باید احتیاط کند.
بر چه اساسی باید احتیاط کرد. این نظر مجتهد دیگری است که بر مقلد مجتهد دیگری حکم را القا می کند که تو در این مساله که آقا دچار تردید شده است باید سراغ احتیاط بروی و احتیاط نظر مجتهد خودش که نیست بلکه نظر شما است. یعنی نظر مجتهد دیگری است. پس در حقیقت همان یک فرد در عین این که مقلد مجتهد خاص است مقلد شما هم هست. یک مقلد با دو مرجع تقلید. البته در ادامه می فرماید: اگر نخواست که احتیاط بکند سراغ مجتهد اعلم دیگری برود که در رتبه بعدی قرار دارد. پس در حقیقت و عملا با سه مجتهد رو به رو خواهد شد. مجتهد خودش. مجتهدی که می گوید یا باید احتیاط کنید و یا باید سراغ مجتهد دیگری بروید. و اگر احتیاط نخواست بکند باید سراغ مجتهد دیگری برود. این مجتهد دیگر می شود مجتهد سوم.
اگر درست تحلیل بکنیم عمق ذهنیت مرحوم صاحب عروه این اصست که باید به شرع مقدس دست پیدا کنیم. الا این که در بیان آن دچار مشکل می شوند. ما در همین یک مساله باید با دو و یا سه مجتهد پیوند داشته باشیم. چه اشکالی دارد که این قید و بندهای زنده بودن و اعلم بودن و را به فقه بار کرده ایم و پیچیده اش کرده ایم را باز کنیم و از دست و پای فقه جدا بسازیم. اگر اینها را باز کنیم به مراتب شرایط بهتری خواهند داشت. در احکام شرعی و عبادیخود باید از مجتهد تقلید کنیم. و هر مساله را از هر مجتهدی می شود تقلید کرد. چه مجتهد زنده باشد و چه مرده. البته مجتهد هرچه با تقواتر و اهل ورع بیشتر چه بهتر.
جمشیدی خراسانی
https://t.me/joinchat/AAAAAEpeRQ8uK71Mwex1Sg
