توهم اشرفیت انسان (7)
زیبا آفرین
9. ستمگری و نادانی: إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَیْنَ أَن یَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنسَانُ إِنَّهُ کَانَ ظَلُومًا جَهُولًا.( احزاب، 72)
ما امانت [الهى و بار تکلیف] را بر آسمانها و زمین و کوهها عرضه کردیم پس از برداشتن آن سر باز زدند و از آن هراسناک شدند و[لى] انسان آن را برداشت راستى او ستمگرى نادان بود.
وإذا مس الانسان ضر دعا ربه منیبا إلیه ثم إذا خوله نعمة منه نسی ما کان یدعو إلیه من قبل و جعل لله أندادا لیضل عن سبیله قل تمتع بکفرک قلیلا إنک من أصحاب النار (زمر، 8)
مس الانسان ضر دعانا ثم إذا خولناه نعمة منا قال إنما أوتیته على علم بل هی فتنة ولکن أکثرهم لا یعلمون(زمر، 48)
أیدیهم فإن الانسان کفور (شورا، 48
إن الانسان لکفور مبین (زخرف 15) آزمند(کم طاقت و کم تحمل)، إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا. إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا. وَ إِذَا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعًا.( معارج، 19 – 21)
به راستى که انسان سخت آزمند [و بىتاب] خلق شده است. چون صدمهاى به او رسد عجز و لابه کند. چون خیرى به او رسد بخل ورزد.
هلوئیت، منوعیت، جزوئیت و بعد ویژگی‌های انسان برتر را بر می‌شمارد.
اینها صفات ذاتی انسان نیست چون با نماز زائل می‌شود واگر صفات ذاتی باشد از بین نخواهد رفت.
بل الانسان على نفسه بصیرة (قیامه، 14)
لقد خلقنا الانسان فی کبد (بلد 4)
لقد خلقنا الانسان فی أحسن تقویم، ثم رددناه أسفل سافلین، إلا الذین آمنوا وعملوا الصالحات فلهم أجر غیر ممنون [تین 4-6]
کلا إن الانسان لیطغى، أن رآه استغنى[ علق 6 ]
إن الانسان لربه لکنود و إنه على ذلک لشهید [ عادیات 7 ] و إنه لحب الخیر لشدید [عادیات6 -8]
إن الانسان لفی خسر(عصر، 2)
ان الانسان لیطغی ان رأه استغنا(علق، 6و7)
وَاللَّهُ أَنبَتَکُم مِّنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا(نوح، 71/17)
و خدا[ست که] شما را [مانند] گیاهى از زمین رویانید.
وَلَقَدْ خَلَقْنَا الإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ(حجر، 15/26)
صلصال= گل؛ حمأ مسنون = لجن، گل بدبو و بد طعم.
و در حقیقت انسان را از گلى خشک از گلى سیاه و بدبو آفریدیم.
پایان
جمشیدی خراسانی
https://t.me/joinchat/AAAAAEpeRQ8uK71Mwex1Sg
