زیبا آفرین

خانواده ها این روزها نگران درس و بحث بچه های خود هستند و یقینا روی آموزش و پرورش فشار می آورند تا زودتر کلاسها راه بیفتد. البته طبیعی است که والدین آینده خود را در فرزندانشان می بینند. و تعطیلات آینده فرزندشان تیره و تار کرده است.
بنده به صراحت عرض می کنم بچه هایی که درگیر جریان کرونا هستند تماما نابغه های فردای ایرانند. نسلی کاملا بهره گرفته از تمامیت فکر خود.
توجه دارید که سیستمهای آموزشی برای بوعلی سیناها و مریم میرزاخانی ها و ... تدوین نشده است. اینها فراورده های بیرون سیستم هستند.
سیستم های اموزشی برای افراد متوسط به پایین طراحی شده است نه افراد حتی از متوسط به بالا. سیستم آموزشی به منزله امام جماعت است که باید رعایت حال اضعف مامومین را بکند. البته در سیستم آموزش و پرورش به جای اضعف، متوسط را لحاظ می کند.
ضمن اینکه اصلا سیستم اموزش و پرورش ما به گونه است که استعدادها در نطفه خفه می شود. چون ...
دلیل:
۱. اگر سیستم آموزش و پرورش ایران در روند پیشرفت کشور اندک اثری می داشت یقینا مدارس غیر انتفاعی شکل نمی گرفت.
۲. اگر سیستم آموزش و پرورش مفید و کار آمد تربیت می کرد، خود دولت سراغ طراحی سیستم تیزهوشان نمی رفت.
۳. اکر سیستم کارامد تربیت می کرد آقازاده ها به خارج کشور اعزام نمی شدند.
۴. اگر سیستم کارامد بود حتی برای افراد خاص سیستمهای خاص آموزشی موازی طراحی نمی کردند.
نفس بودن سیستم تیزهوشان در کنار سیستم موجود آموزش و پرورش و عزیمت فرزندان مدیران بالای نظام به خارج کشور و وجود سیستم آموزشی خاص، به معنای ناکارآمدی سیستم موجود آموزش و پرورش است.
ِتوصیه اکید من به خانواده های محترم ین است که نگران فرزندانشان نباشند.
تا زمانی که دست اندر کاران سلامت اعلان وضعیت سفید نکرده اند تحمل کنند و بچه ها را در منزل نگهدارند و مطمئن باشند ضرر که نمی کنند بهره بیشتری خواهند برد. بچه های پرتوان تر و کارآمدتری تحویل جامعه بدهند.
به نظر بنده نسل کنونی که درگیر مساله کرونا هستند خصوصا کودکان و نوجوانان و جوانان بهترین درسهای زندگی را می گیرند آن هم عملی. درگیرشدن با یک مقوله دردسرساز جهانی. این فرصت برای کمترکسانی در تاریخ بشر اتفاق می افتد.
به نظر می رسد نفس درگیر شدن فرزندان ما با کرونا افزون بر این که جامعه از رویکرد حق جمعی به رویکرد حق فردی ورود پیداخواهد کرد یقینا استعدادهای فرزندان در قرنطینه بیشتر شکوفا خواهد شد. خصوصا که این قرنطینه بیشتر خواسته خود ما است. نوعی انتخابی است تا حصر و حبس و... یقینا نسل شاهد قرنطینه، آینده درخشانی را برای ایران رقم خواهند زد من یقین دارم و تردید هم ندارم.
به سلامت فرزندانمان فکر کنیم تا درس و مشقشان.
خود همین نکته را نیز کرونا به ما آموخت.
ان شاء الله صحیح و سالم و شاهد شکوفایی استعدادهای درخشان فرزندان سرزمین ایران خود باشید.
حسن جمشیدی خراسانی
https://t.me/joinchat/AAAAAFh5234GQY9qEzYVSA

زیبا آفرین

انگشت بیقرار
هرکجا که در برابر نظریه و یا ادعایی، به جای توضیح و یا پرسش و یا رد آن، انگ و برچسب زده می شود. و یا صدایشان را بلند می کنند. و یا خشونت به کار می رود چه زبانی و چه فیزیکی ویا به تندی و عصبانیت پاسخ داده می شود.  و یا گوینده را سرکوب می کنند. و به مراجع قضایی احضار می کنند. و یا زندان و حبس می اندازند. و یا کلا کار از حوزه اندیشه و برخورد متطقی و معفول بیرون می رود و  کار به دست قدرت و سیاست می افتد باید بدانیم تصور طرف مقابل از این اشکال یا مساله ای که بیان کرده اید گره کور است و از پس باز کردن آن بر نمی آید. مهم نیست مساله اش از چه نوع باشد. عصمت انبیا باشد؟ یا حکومت نبی اکرم باشد؟ یا ولایت مطلقه فقیه باشد؟ یا بیان ریشه اختلاس در رده بالای نظام باشد؟ یا ایجاد طبقه حاکم در برابر مردم باشد و یا دو قطبی شدن جامعه باشد و یا داروی کوید ۱۹ باشد و ... ورود قدرت و سیاست به جای پاسخ درست و منطقی گواه بر صحت آن نظریه و فقدان دلیل طرف مقابل و منکر است.چون هیچ دلیل قانع کننده ای ندارند از قدرت استفاده می کند. اگر دلیل قانع کننده می داشتند نیازی به استفاده از زور نبود.
نفس استفاده از اهرم زور به معنای این است که یا اصلا دلیل ندارند و یا خود می دانند که دلیلشان قانع کننده نیست. و الا کسی برای رد نظریه فلاسفه که دو به علاوه دو چهار نمی شود بلکه دو به علاوه دو همان دو بعلاوه دو می شود کسی نه عصبانی می شود و نه صدایش بلند می کند و نه طرف را از نان خوردن می اندازد و نه برخورد قهر آمیز می کند.
یک نفر تاکنون ابن سینا را به جهت کتاب قانونش از دین بیرون و با او را محکوم نکرد. یکی پورسینا را به خاطر طبیعیاتش رد و نقد نکرد و انگ و برچشب نزد. به خاطر کتاب منطقش هیچ تهمت و افترایی به او زده نشد و کسی او را خدشه نکرد. بیشتر علمای دین آنجا که بحث از معاد جسمانی و روحانی شد و نظر عالمانه خود را بیان کرد، گویا ابن سینا انگشن در لانه زنبور کرد. تهاجم همگانی علیه او شروع شد چون دلیل عقلی در برابر دلیل عقلی او نداشتند. چون اصلا دلیل نداشتند لذا زبان به تندی گشودند. و الا با یک نظریه باید اقدام علمی کرد نه اقدام عملی.
باید فضای علمی کشور علمی بماند. و حکومت باید یاد بگیرد به اشکالها و نطریه ها پاسخهای عالمانه بدهد.
زندانها تنها نمایش فساد و فحشا در جامعه نیست بلکه به معنای ناکارآمدی حکومت و سیستم است. زبانهای تیز و تند سیاست و قدرت را از حوزه اندیشه دور کنید. بدانید که هیچ اتفاقی نخواهد افتاد.
 باید یاد گرفت کار را به کاردانش سپرد. باور کنیم به سود کشور است. هرکس کار خودش را بکند. نباید سیاست و قدرت انگشتش را در هر سوراخی فرو کند‌. باید یاد بگیریم دچار سندروم انگشت بیقرار نشویم.
جریان کرونا بهترین تجربه برای دولتمردان و حکومتیان کشور را در اختیار ما گذاشت.
اگر به توصیه های عالمانه در همان آغاز عمل می شد یقینا دچار بحران کنونی نمی شدیم و خسارات غیرقابل جبران بر مردم تحمیل نمی شد و اینک مستاصل برای سیر کردن شکم و پیشگیری از اعتراضات احتمالی گرسنگان،  خود دست به عملیات انتحاری نمی زدیم. یقینا برای باز شدن یک گره فقط یک راه وجود ندارد بلکه راه های گوناگونی پیش روی ما است.
حسن جمشیدی خراسانی
https://t.me/joinchat/AAAAAFh5234GQY9qEzYVSA

زیبا آفرین
اخلاق بی اثر
استادی که سرد و گرم روزگار کشیده و در کبر سن دست از دنیا شسته و به راز و نیاز مشغول بود هر از چندی با ماشین ضد گلوله بنز و با چند محافظ به مدرسه می آمد تا درس اخلاق بدهد. طلبه ها را از دنیا به سمت و سوی آخرت سوق دهد.
پیش از ورود به مدرس کفش نعلین زرد او را که برق می زد یکی از خدام مدرسه بر می داشت و عصای منبت کاری شده و و نگین دارش را خادم دیگری بر می داشت.
طلبه ها را از سر خیر خواهی تذکراتی می داد و درس  اخلاق می گفت.   چنان که امروز نیز راه و رسم کلاس و جلسات اخلاق در حوزه ها نیز چنین است.
استاد آهی کشید و گفت:
ببینید فرزندان من! الان روز و روزگار شما خوش است. شهریه ای دارید و درفترچه بیمه ای و مدرسه ای و‌... زمانی که ما درس می خواندیم و طلبه بودیم شهریه که نداشتیم. نان خالی می خوردیم. کتاب از این و آن قرض می گرفتیم. زندگی بسیار سختی داشتیم...
یکی از طلبه ها از گوشه مدرس گفت: شیخنا الاستاذ! به نظر می رسد زمانه برای شما تغییر پیدا کرده است و ما هنوز وضعیت سابق شما را داریم ولی شما وضعیت عادی حتی مردم را هم ندارید. نعلین شما سر به فلک می کشد.
عبای شما قیمتش نجومی است.
هر انگشتر شما جهزیه ای برای یک طلبه است.
تسبیح شما چند بدهکار را از زندان نجات می دهد.
همان ماشین جلو در شما، خانه چند طلبه است.
و...
استاد نفسی راحت کشید و به کرسی تدریس تکیه کرد و گفت: اینها نعم الهی است که ارزانی داشته است. لان شکرتم لازیدنکم.
... یادش به خیر اگر علی بن ابی طالب از بدی دنیا می گفت واقعا ان را سه طلاقه کرده بود. اگر از بی ارزشی قدرت و حکومت می گفت، نشان داد که برایش مهم نیست ولی ما علیه دنیایی می گوییم که شش دسته به ان چسبیده و دو ترکه به سویش می تازیم و علیه حکومتی سخن می گوییم که زیر پای این و آن می زنیم تا خود بدان دست بیابیم. این دیگر اخلاق نیست. دو رویی است که برای ما عادی شده است.
حسن جمشیدی خراسانی

https://t.me/joinchat/AAAAAFBiF0k6KfVKPnUFLQ

زیبا آفرین
در رثای گفتگو
در صفحات مجازی آن اوائل که به راه افتاده بود. تو هر صفحه ای از هر دری می شد سخن گفت. کار با یاهو مسینجر و بعضی از صفحات چتهای داخلی شروع شد و با وایبر به اوج رسید. تجربه فیس بوک هم بد نبود. هر چه بود بعد هم به تلگرام رسیدیم.
در تلگرام گرچه بعضی صفحات وجود دارد که از هر دری می شود سخن گفت ولی صفحاتی هم نیز هست که در آنها به مسائل خاص و تخصصی نگاه می شود. مثلا کاشت زعفران، گردو و بادام، عرفان، فلسفه، جامعه شناسی و...
در صفحات تخصصی یقینا طراحان اولیه صفحه فرصت و مجالی را خواسته اند ایجاد کنند تا افراد به بیان ایده های خود بپردازند یا تحلیلهایی گاه ارائه شود. حرفهای جدیدی بشنود و...
گاه در صفحات تخصصی دیده می شود که گویا این افراد از پیش خدا آمده اند و علم ماکان و ما یکون در نزد آنها است. یکی می گوید در مثلا کاشت زعفران می این کار را کرده ام و خوب جواب داده است. از هر طرف به سویش حمله ور می شوند و آن قدر نیش و کنایه می گویند که مجبور شود طرف یا سکوت کند یا عطایش را به لقایش ببخشد. بی خدا حافظی صفحه را ترک کند. عزیز من این آقا تجربه شخصی خودش را برای شما بیان می کند. دیگری تجربه خودش را در صنعت گردو بیان می کند. این ارزش مند است. به تجربه هایی که بیان می شود به عنوان دستاورد تامل بشود. پیشرفت از همین جاها اتفاق می افتد. طرف می گوید من زعفرلن گلخانه ای کاشته ام محصول خوبی داشت. می شود کار کرد. از هر دری آن قدر نیش و قلمبه بارش می کنند که شاید زعفران کاری را هم رها کند.
این اتفاق در علوم انسانی بدتر و شدیرتر است. سرکار خانمی پس از مدتی تحقیق می گوید ایه شریفه که به عنوان اثبات حجاب و وجوب ان تمسک می شود دلالت ندارد. ان قدر به او حرفهای چارواداری می گویند که آدم خجالت می کشد که لگوید علوم انسانی ان هم الهیات خوانده است. راحت بد و بیراه می گویند. راحت اهانت می کنند. راحت قلمبه و لچیار بار افراد می کنند. اصلا گوش نمی دهند. و جالب این که طرف حاصل تحقیقات را می گوید. یعنی حرف جدید. افراد به همان سخنان نخ نما شده مدام استناد می کنند.
در بحثی تحت عنوان و اضربوهن که زن را می شود زد یا نه، پیشنهاد شد که یکی از معنای ضرب زدن است معنای دیگری هم دارد. بنده خدا را چنان زیر مشت و لگد کلمات له کردند که با ضربه فنی تهمت از بالای رینگ به پایین پرتابش کردند.
به نظر می رسد هنوز نیاموخته ایم که فضای مجازی مثل تلگرام یا فیس بوک یا هر صفحه دیگر، برای ما، تاتی تاتی کردن و آموختن فوت و فن دنیای مدرن است. فراگیری شیوه گفتگو.
بعضا فضای مجازی را به حقیقی بدل کرده و اجازه حرف زدن هم به دیگری نمی دهند. هرچند حرف او تازه و راهگشا باشد‌.
گاهی بعضا تو حرف، روشنفکر بازی در می آوزند. تو میدان عمل که قرار می گیرند شبیعه معدن زغال سنگ می شوند. دریغ از ذره ای نور و روشنایی در آنها. مجال فکر به دیگران نمی دهند تا آوای خوش رهایی را بشنویم. تا راهی به رهایی بیابیم.
به یاد داشته باشیم کسی که ان قلت می کند لزوما کسی نیست که نفهمیده باشد. بلکه کسی است که فهمیده ولی نسبت به آن اشکال دارد. دلیل ندارد که شما همه حرفهایی که او دیده را دو باره بازگویی کنید. خداوند رحمت کند مرحوم آیت الله سعیدی کاشمری را بارها تذکر می داد که به قولهای قیل در فقه و اصول توجه کنید. از کنار آن به سادگی نگذرید. گاه این قیلها سخنان بزرگانی است که تحت شرایطی به حاشیه رانده شده اند.
صبحی صالح افزون بر نهج البلاغه یک کتاب هم در باره قرآن دارد. به نام پژوهش هایی در باره قرآن و وحی. این کتاب توسط محمد مجتهد شبستری خیلی سالها قبل ترجمه شد. در یک پارگراف کوتاهی به عنوان قول قیل و ضعیف به تبعیت از قاموس کتاب مقدس به بیان معنای وحی می پردازد که کشف است. همین قول ضعیف حاشیه ای بعدها توسط مترجم همین کتاب به عنوان یک نظریه شاخص و قابل توجه به عالم قرآن پژوهان و اصحاب فکر و اندیشه ارائه می شود.

نباید در برابر هر نظر جدید که ارائه می شود با انگهای
تو نمی فهمی
تو متوجه نمی شوی
با اصول مسلم می خواهی مخالفت کنی.
با خدا و پیامبر در افتاده ای.
و...
به مخالفت برخاست. طرف را با همه درگیرهای کاری و فرصتهای محدود به گروه دعوت می کنند تا بیاید و صرفا گوش باشد. هر حرفی که می زند با انگ تو نمی فهمی یا تو متوجه نمی شوی یا تو در جریان نیستی به کنج فرستاده می شود و درخت اندیشه را از ریشه می خشکانند. در بارهدحجاب دوستی نکته را مطرح می کند حجیت آیه و یا روایتی را ناتمام می داند به شخصیت فرد پرداخته و او را تحلیل روان شناختی می کنند که حتما طالب فساد و فحشا و‌... است. یک زمانی فیلمهای مخملباف را که نقد می زدند عمده اشکال فیلمهای مخملباف را صیغه ای بودن ننه اش می دانستند.
خب اگر می بینید که در جمع شما است یا در این گروه تخصصی است پس لااقل یکی از شما و هم سطح شما است. این لااقل ماجرا است. چیزی شبیه نامزدهای انتخاباتی است. از ده ها فاکتور می گذرند. تمامی زوایای زندگی اش را مورد سوال قرار می دهند و از چند جا استعلام می گیرند. بعد از این که از فیلتر شورای نگهبان به عنوان افراد متقی و پاکدامن و محبوب عندالله معرفی که شدند تازه می گویند مواظب باشید که فریب نخورید و به مهره های اجانب رای ندهید. مگر می شود تایید شده توسط شورای نگهبان فرد مزدور و خائن هم باشد...
در گروههای تخصصی نیز این روال طی می شود. افراد از فاکتورهای متعدد می گذرند. توسط اعضا تایید می شوند. همین که وارد شدند، موج حمله و اعتراض به مطالبش شروع می شود.
به یاد پیره زنهای محله خودمان می افتم که گاه عصبانی می شدند. به سینه هاشان می زدند که الهی تیر غیب به جگرت بخورد. و جالب بود که بچه خودشان را نفرین می کردند‌...
باید این فرهنگ و این نوع واکنش را در عرصه گفتگوها وانهاد. و از آن فاصله گرفت. تمام حقیقت پیش هیچ کس نیست. و بخشی از حقیقت هم معلوم نیست پیش من یا شما باشد. اجازه بدهید تا در زیر زد و خورد اندیشه ها، پری روی حقیقت، گیسوان افتاده بر چهره را کنار بزند و گوشه چشمی نیز نظر به ما کند و شاید هم حجاب پاره کند و رخ بنماید.
یعنی نظر دیگری را تحمل کنیم.
باور کنیم که همه حقیقت پیش من بلکه ما نیست.
احتمال بدهیم آن کس که سخن می گوید هرکه می خواهد باشد، سخنش ارزش شنیدن دارد. خصوصا در حوزه های علوم انسانی که هر نکته و مطلبران می تواند اموزنده باشد. مرحوم نایینی که معالم درس می داده است از طلبه ها می خواهد که درس را بنویسند و جزوه ارائه کنند. طلبه ها جزوه را که به نرحوم نایینی می دادند ایشان جزوه ها را کامل می خوانده است. به ایشان می گویند حضرت آقا این جزوه ها ماحصل درس خود شما است. دیگر خواندن ندارد. می فرماید در هر رساله و جزوه ای نورانیت خاصی است...
در هر نکته و مطلبی که دوستان و عزیزان می نگارند نورانیت خاصی است. باید قدر آن را دانست. با سعه صدر و تحمل بالا بدان گوش فرا داد.
رب اشرح لی صدری.
حسن جمشیدی خراسانی
https://t.me/joinchat/AAAAAFBiF0k6KfVKPnUFLQ

بسم الله الرحیم الرحیم
خبر جانگداز شهادت عالم مجاهد شیخ باقر النمر از رسانه ها پخش گردید. دعا می کردیم که خدا کند دروغ باشد. به راستی که باور کردنش سخت و دشوار است. چگونه ممکن است در پیش چشم جهانیان چنین جنایات هولناکی صورت بگیرد. چرا سازمانهای بین المللی و منادیان حقوق بشر که می دانستند چنین اتفاقی در شرف وقوع است پیشگیری نکردند؟ چون او شیعه بود؟  چون او عالم دین بود؟ آیا اعدام شیخ باقر النمر و تنی چند از همراهان او که امروز به دست جلادان ابولهب جان باختند در راستای سر بریدنهای طالبان و داعش نیست. آبا مسلمانان جهان باورشان نشده است که عرب جاهلی سر از خاک برداشته و جاهلیت اولی دو باره زنده شده است؟ آیا هنوز برای اندیشمندان و متفکران و تصمیم سازان عرصه سیاست، روشن نشده است که نوزاد نامشروع افراطگرایی دینی و اسلامی در عربستان سعودی کاشته و داشته و برداشته و به ثمر رسیده است. باورتان نشده است زادگاه و خاستگاه و حامی جریانهای ناامن ساز حد اقل سه دهه گذشته عربستان سعودی است. رفتاری که طی سالهای اخیر به عنوان مبارزه با شیعه از جانب حاکمان سعودی دنبال شده و بدور از هر منطق انسانی است. رفتارهای وحشیانه حاکمان عربستان سعودی جز با خامی و بی تجربگی و افراط گرایی قابل تحلیل نیست. یقینا رفتار نابخردانه اخیر حاکمان سعودی پس از آن صورت گرفت که جمهوری اسلامی با هوشمندی و درایت در عرصه بین المللی شگفتی آفرید و علیرغم تمایل بعضی از جنگ طلبان منطقه و جهان، پای میز مذاکره، اقتدار نظام اسلامی را در گفتگو با طرفهای درگیر به نمایش گذاشت و به جهانیان نشان داد که اسلام دین گفتگو و رحمت و رافت است.
رفتار ناشایست سعودی ها در پی کسب موفقیتهای پیاپی دولت عراق و پس راندن و اخراج گروه موسوم به داعش از بسیاری از مناطق عراق صورت گرفت.
رفتار ددمنشانه حاکمان عربستان سعودی بعد از آن اتفاق افتاد که سوری ها، کشورشان را از بسیاری از مناطق از لوث کرکسهای مرده خوار پاک کردند و سعودی ها ناکلام از حداقل توافق، به انزوای بیشتری کشیده شدند.
این رفتار وحشیانه ناشی از وزانت و وقار شیعیان ایران و عراق و لبنان و عراق و بحرین دیگر مناطق جهان اتخاذ شده است تا به گونه ای بتوانند شیعیان را عصبانی کنند.
ای ستمگران کفر پیشه! ای منافقانی که دست منافقان مدینه را از پشت بسته اید و آنها را رو سفید کردید! هشدارتان باد. رفتار ددمنشانه شما با مظلومان هم وطن خود، و ستم دیدگان یمن و افغانستان و عراق و سوریه و... یقینا در پیشگاه الهی بدون عقوبت نخواهد ماند.
ما از خداوند متعال همان را خواستاریم که نوح در پیشگاه احدیت پس از نا امید از هدایت قومش عرضه داشت: لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْکَافِرِینَ دَیَّارًا. إِنَّکَ إِن تَذَرْهُمْ یُضِلُّوا عِبَادَکَ وَلَا یَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا کَفَّارًا... وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا تَبَارًا (نوح، آیه 26-28).
به مسلمانان آزاد اندیش و شیعیان دور اندیش جهان توصیه می کنیم. در برابر این حادثه درناک و این مصیبت بزرگ اسْتَعِینُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَةِ إِنَّ اللّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ (بقره، ـ آیه 153).
و شیعیان جهان باید که همچون گذشته استخوان در گلو، ستمگری های اسلام گرایان افراطی را تحمل کنند. و ابزار دست شیاطین جن و انس که به طبل جنگ می کوبند و تنور آن را داغ می دارند قرار نگیرند. شیعیان هشیارتر از آنند که تحت تاثیر رفتارهای ددمنشانه افراطیون بی خرد و کم خرد قرار گیرند و بهانه ای دست شما و یا دشمنان قسم خورده خود دهند. به راستی که الیس الصبح بقریب. دیری نخواهد پایید که طشت رسوایی شما از بام به زیر افتد و پرده ها پس زده شود و سیه رو شود هر که در او غش باشد.  
و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون
محقق خراسانی (حسن جمشیدی) مشهد مقدس
12/10/1394

زیبا آفرین

با سلام و ارادت محضر دوستان و اکابر و اعاظم.
هر از چندی در گروه های مجازی مشاجره بالا می گیرد و سخنان درشت بین افراد رد و بدل می شود. با عنیت به این که دوستان همت کرد و با تلاش بسیار جمعی را در دنیای مجازی به عنوان گروه گرد هم جمع کرده اند چندان خوشایند نیست که گروه از هم بپاشد. لذا از هر سمت و سو، پیشنهاد پشت پیشنهاد به مدیر و اعضا ارسال می شود. بیرون کنید. بایکوت کنید. قانون وضع کنید و...
در جمع دوستان گروه ها، هم مجریان قانون  و هم مدافعان از قانون و حقوق دیگران و هم تحصیل کردگان قانون و هم قانونمداران و پایمندان و متعهدان به قانون حضور دارند شاید سخن من زیره به کرمان و کدو به همدان و شله به مشهد بردن باشد ولی از باب یاد آوری عرض می کنم:
قانون و کلا نظامهای آموزشی و ... بیشتر برای مردم متوسط و از متوسط به پایین است. فکر نکنم سیستمی طراحی شده باشد که شامل حال همه افراد بشود. نظامهای آموزشی، سیاسی، اجتماعی، و... برای نخبگان و تیزهوشان و برخورداران و نوابغ طراحی نشده است. کسانی که حداقل هایی از هوش و زکاوت را دارند. گرچه همه را لحاظ می کنند ولی شانل همگان نمی شود. لذا فرهیختگان و اصحاب خرد و اندیشه خود معیار و شاخصند. خود ضابط و قانونند.
من فکر می کنم هم چنان که نه بر اثر انتخاب بلکه بر اثر یک حادثه و شکاف در سطح زمین به چند جریان سیاسی تقسیم شده ایم مثلا محافظه کار و اصلاح طلب و تمامیت خواه و... حالا هم به هر علتی نمی دانم چه، درس خواندیم و از پس حادثه و اتفاقی به جمع باسوادان و اهل فکر افتادیم. به نظر من این اتفاق حساب شده نبود. ممکن بود چوپان با هندوانه فروش یا کاسب سر محله باشیم. رو اصول و موازین نبود که این شدیم که هستیم. یعنی دست خود ما شاید نبود و الا به قول آن بنده خدا می خواستیم علامه دهر بشویم حالا شده ایم امام جماعت مسجد پایین حاج اباد بالا یا دبستان پسرانه مدرسه کنار خندق. بالاخره آنی نشدیم که می خواستیم بلکه آنی شده ایم که هستیم. و اگر طبق خواسته ها امور اتفاق می افتاد‌ یقینا رفتار و واکنش هر یک از ما جور دیگری خواهد بود. حالا که به این دام گرفتار امده ایم و بر شانه ما فرشته بخت نشسته و در جمع اهل قلم و فکر و اندیشه با عنوان فرهیختگان قلمداد شده ایم به جهت همین موقعیت و نقش، میزان انتظار و توقع از این گروه به عنوان فرهیخته فرهنگی بیش از دیگران است. لذا انتظار می رود که بیشتر باید مراقب موقعیت و نقش خود بود.
به نظر می رسد شرط اساسی حوزه تفکر و اندیشه تواضع و فروتنی است.‌ سقراط ستودنی است. چون بسیار متواضع و فروتن بود. اگر قرار بود خدا به صورت انسانی در آید و شکل و صورت متفکر و اندیشمندی پیدا کند به طور حتم به صورت سقراط در می امد. متفکر و دانشمند کاملا فروتن و متواضع. شرط اساسی متفکر و دانشمند بودن، تواضع و فروتنی است. گیرم قانون وضع شود آیا همگان به قانون تن می دهند؟ تخلفات در سطح جامعه گویای میزان پای یندی به قوانین است. گروه های مجازی نیز جدای از فضای جامعه نیست.
در کنار عزیزانی که صرفا کپی می کنند و گاه حتی متن را هم نگاه نمی کنند کسانی هستند که هر پیامشان دنیایی از معرفت را فراروی من و شما می نهد و بر سعه وجودی من و شما می افزاید. ده پیام که نه صد پیام من نمی تواند هم سنگ پیامی شود که بزرگواری می نگارد و حجاب جهل را می درد و بر بخشهای سیاه ذهن من و شما روشنایی می پراکند.
اگر این احساس در فرهیخته گرامی باشد که از دماغ فیل نیفتاده است. او نیز یکی از سر همین افراد و تکه ای از پارچه همین جماعت است. از درون همین جامعه برخاسته است و با پول همین مردم توانسته درس بخواند و قد بکشد و کسی شود که خیلی ها نتوانسته اند. باید متوجه باشد که از شانه های همین مردم بالا رفته است که می تواند افق دورتری را ببیند که برای خیلی ها این امکان میسر نشده است‌.اگر این احساس در من ایجاد بشود و یا باشد به نظر نمی رسد خیلی در گروههای مجازی درگیری رخ بدهد. دیگر کسی به خود اجازه نمی دهد طرف مقابلش را خطاب کند که تو نمی فهمی یا تو نمی دانی و...
اگر فروتنی و تواضع را اموختیم و به عنوان صفت نفسانی در خود محقق و ثابت کردیم باید سراغ سعه صدر برویم‌ یقینا سعه صدر نیز ضرورت دیگری است که باید به آن دست بیابیم. موسی از خداوند می خواهد که به او سعه صدر یا همان تحمل بدهد. رب اشرح لی صدری. خداوند بهدپیامبر اکرم شرح صدر عطا می کند و می فرماید اگر تو نرم خود و خوش زبان نبودی مردم از اطراف تو پراکنده می شدند. طبیعی است که دوستان فرهیخته و اهل اندیشه باید آستانه تحملشان را افزایش دهند و با نرمخویی با دیگران به گفتگو بپردازند. ما امده ایم در محضر شما بزرگان تا هم آگاهی بیابیم و هم اخلاق بیاموزیم. و مهمتر بخش دوم است. اگر بتوانید اخلاق مرا تغییر بدهید و بر حسناتش بیفزایید و از سیئاتش بکاهید بهترین کمک را به من کرده اید. طبیعی است که من و افرادی هم چون من در مقابل شما بزرگان و خردمندان و اندیشه وران حرفی برای گفتن ندارم اگر مجالی به من ندهید. باید این فرصت را به افراد داد تا در محضر شما حرفشان را بزنند تا قدرت و جسارت حرف زدن بیاموزند. باید حرف بزنند تا شیوه درست سخن گفتن را بیاموزند.
شما بزرگواران تریبون برای حرف زدن کم ندارید ولی غیر شما حتما تریبونی برای گفتن ندارند و قدرت سخن درست گفتن را هم شاید نداشته باشند. پس این تریبون را به ایشان هم بدهید بگذارید حرفش را بزنند. و شما فرهیختکان گرامی تحمل کنید‌ به نظر من ویژگی متفکر تفکر است نه تکلم. عنوان شما متفکر بودن است نه متکلم. متفکر کمتر می گوید و بیشتر فکر می کند. و بیشتر گوش می کند. اجازه بدهید دیگران ۰حرفشان را بزنند. و شما بیشتر فکر کنید. منظورم متفکران و اندیشمندان گروه است. به ما جوانترها و نپخته ها کمک کنید تا راه رفتن و فکر کردن و سخن گفتن را بیاموزیم. خیلی بر ماها سخت نگیرید. میکرفون را بگذارید کمی هم در اختیار ما باشد. اگر این مجال را به ما ندهید عقده های نگفته غده خواهد شد و آسیب آن گریبانگیر همگان خواهد شد. از خداوند برای همه عزیزان موفقیت و شادکامی را آرزومندم.