جمشیدی خراسانی jamshidi khorasani

دین فلسفه عرفان

جمشیدی خراسانی jamshidi khorasani

دین فلسفه عرفان

با شما در باره دین، فلسفه و عرفان سخن می گوییم

دنبال کنندگان ۱ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید
پیام های کوتاه

رباعی 147

شنبه, ۴ مرداد ۱۳۹۹، ۰۸:۳۵ ق.ظ

زیبا آفرین

می خوردن و گرد نیکوان گردیدن

به زانکه بزرق زاهدی ورزیدن

گر عاشق و مست، دوزخی خواهد بود

پس روی بهشت کس نخواهد دیدن

می خوردن که معنای آن روشن است. نیکوان یعنی خوب رویان. زرق به معنای درخشش و تلألؤ است. زرق و برق بیشتر با هم می آید. در جامعه درخششو بازتاب زهد خیلی بیشتر تا سایر نحله ها و فرقه ها است.
فرد اگر شراب بنوشد و دور و بر نیکوصورتی بچرخد و بپلکد به مراتب بهتر از این است که دور و بر زاهدی باشد و بخواهد زیر بلیت و سلطه او برود. در ادامه بیان علت می کند و می گوید: زاهد همه ما را از جهنم و دوزخ می هراساند. اگر عاشق و مست این دو کس جهنمی باشند در نتیجه کسی روی بهشت را نخواهد دید. البته نه بدین معنا است که احدالناسی به بهشت نخواهد رفت. بالاخره صد و بیست و چهارهزار پیامبر بهشتی هستند. اولیا و اوصیا که بهشتی هستند. ولی به تعبیر اصولیها تخصیص اکثر لازم می آید. از هشت میلیارد جمعیت روی زمین اگر قرار باشد حتی یک میلیارد آن بهشتی باشد و مابقی جهنمی این خلاف حکمت خداوند است. کوزه گری که هشت تا کوزه بسازد که هفتای آن بی خاصیت باشد و به دردی نخورد. 
 
  • حسن جمشیدی

شرح رباعی 147

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی