جمشیدی خراسانی jamshidi khorasani

زیبا آفرین
پس بهتر آن که طبق فتوای همان مجتهد قبل عمل کند. آن مجتهد که از قبل نفسش احکام را بیان نکرده است. بلکه مجتهد بوده و بیان حکم خدا و پیامبر کرده است. پس هیچ مشکلی پیش نخواهد آمد. نظر او هم نظر شرع بوده است. نجاست آب غساله واقعا کار دست افراد می دهد. گاهی ناظر شست و رفت و روب افراد باشیم. گاهی به گفته معلمان اخلاق با فقیر و فقرا همدم و همنشین بشویم. در زمستان سرد هی فرش را بشوید و هی غساله آن را بگیرد و بعد هم بگوید نشد. چون نمی داند که غساله چگونه باید گرفته شود. این ها که به توضیح المسائل شما مراجعه می کنند  مجتهد نیستند. به قول خودتان عامی هستند. نمی دانند. وقتی می خواهند غساله را بگیرند چنان فرش را به هم می مالند که تار و پود آن به هم می ریزد. زندگی دینی را برای پیروان دین سخت تر از آنی که هست نفرمایید. این فرد طبق همان نظری که اقدام کرده است طبق همان اقدام کند.
بنده خدایی در مجلس جشنی یک از علمای طراز اول مملکت نشسته بود و بالای سن عده ای مشغول موسیقی بودند. و این آقا هم لذت می برد. وی نقل می کرد که پیش از انقلاب یک دستگاه گرامافون بود خیلی قشنگ بود. واقعا مجذوبش شدم. می دانستم که موسیقی حرام است. برای دکور منزل آن را خریدم. و به منزل بردم. خیلی دچار مشکل ذهنی شدم. نکند که حلال باشد و نه کند که حرام باشد و خلاصه دغدغه من شده بود. خواب و غذا و قرار را از من گرفته بود. برای این که خودم را راحت کنم رفتم سراغ همین آقا که این جلو نشسته است. ایشان امام جماعت مسجد محله ما در تهران بود. به ایشان عرض کردم: حضرت آقا! از یک گرامافون خیلی خوشم آمد و آن را نه برای شنیدن صفحه بلکه صرفا برای دکور خریده ام.
ایشان صریح نه برداشت و نه گذاشت که کار بدی کرده ای؟ خرید آلات موسیقی حرام است.
یک لحظه به فکر فرورفتم که ای بابا! چه غلطی کردیم! چه کار بدی کردیم. با خودم گفتم خب حالا چکارکنم. به حاج آقا گفتم: پس بفرومش؟
گفت: نه! فروش آن هم حرام است.
باز تو فکر رفتم که چه باید کرد؟ راه کار دیگر این بود که آن را هدیه بدهم به کسی یا موزه ای یا جایی؟
ایشان فرمود: هدیه دادن و کادو دادن آن هم حرام است.
هیچی از حاج آقا خدا حافظی کردم و به منزل رفتم و گرامافون را برداشتم و رفتم بیابان. گرامافون را گذاشتم و با چوبی و سنگی شروع کردم به خرد و خمیر کردن و ناله سردادن. اشک می ریختم و می شکستم. گریه می کردم و محکم می کوبیدم...  و حالا انقلاب شده و خود آقا این جا نشسته و از ابزار آبات موسیقی کیف می کند.
مسائل پیچیده را که افراد عادی شاید متوجه نشوند. این که امام می فرماید اگر همین صدا از کویت پخش بشود حرام ولی از صدای جمهوری اسلامی ایران پخش بشود حلال است؛ نه این که نمی پذیرند. این که هیچ؛ اساس دین را زیر سوال می برند. رادیو یک سیستم انتقال دهنده صدا است. هر صدایی پشت آن قرار بگیرد انتقال می دهد. دیگر چه فرقی می کند که این دستگاه گلمکان باشد یا چناران یا مشهد یا واشنگتن یا دبی یا جای دیگر.
یک مرتبه شما بفرمایید موسیقی که پخش می کنند؛ باز تا اندازه ای می شود تامل کرد. نه. صدای امام خمینی یا هر صدای دیگری را اگر کویت پخش کند شنیدن آن حرام و اگر همان صدا از رادیو ایران شنیده بشنود اشکالی ندارد. نمی دانم مردم وقتی اینها را بشنوند چه داوری خواهند کرد. مورد فوق این گونه هم نقل شده است:
سید احمد خمینی(ره) می‌گوید: «آقا اصلاً موسیقی قبل و بعد از انقلاب را دو چیز می‌دانند. یک روزی مقام معظم رهبری، آقای هاشمی، آقای موسوی اردبیلی و آقای موسوی (نخست‌وزیر) و من جلسه داشتیم که امام(ره) وارد شدند. تلویزیون یکی از آهنگ‌های شجریان را گذاشته بود. امام آمدند و نشستند. آقای هاشمی به امام(ره) گفتند: «آقا! شما که قبلاً موسیقی را حرام می‌دانستید چرا الان حرام نمی‌دانید؟
جمشیدی خراسانی
https://t.me/joinchat/AAAAAEpeRQ8uK71Mwex1Sg