شرح عروه، اجتهاد و تقلید 30
دوشنبه, ۳ آذر ۱۳۹۹، ۰۹:۲۴ ق.ظ
زیبا آفرین
فحص و تحقیق برای تحقق اصل اجتهاد درست است و تحقیق تفحص برای مجتهد که اهل تقوا و دوری از دنیا و قدرت و حکومت باشد لازم است.
در مسجد نماز می خواندم و بین دو نماز یا بعد از نماز چند دقیقه ای روایتی می خواندم. یکی بعد از نماز و سخنرانی آمد و گفت: خوب است بعد از نماز این نکات را برای مردم بگویید. لبخندی زدم و از جیبم کارت بانک را در آوردم و به ایشان دادم.
پرسید: چکارش کنم؟
گفتم هیچی! روزی من را خدا می دهد و من حرف از خدا و ائمه معصومین علیهم السلام می زنم. اگر بخواهم حرف شما را بزنم باید پولش را بدهید. مجانی که نمی توانم بلندگوی شما باشم! از بین مجتهدان بزرگ جهان شیعه باید سراغ آنانی رفت که بیشتر اهل ورع بوده و هستند. لب سخن آن که رضای الهی را در نظر بگیرد؛ همین. مجتهدی که سخنگوی دیگران است مجتهد است ولی ورع ندارد.
درویشی به شیخ بهایی رسید و گفت شیخ خیلی غرق در دنیا شده ای. پست و مقام و موقعیت شما را از حق دور کرده است.
شیخ گفت عازم کجا هستی؟
درویش گفت عازم فلان جا.
شیخ گفت پس من هم با تو می آیم.
دو نفری دل به راه دادند و در میانه راه زیر سایه درختی نشستند و آبی خوردند و نفسی تازه کردند و راه افتادند. به منزل بعدی که رسیدند. درویش خواست آب بنوشد پیاله اش را در بین وسائل خود ندید. هرچه کوله پشتی راذ بیشتر می گشت کمتر رد و پی از پیاله اش می یافت. به شیخ بهتیی گفت من پیاله ام را جا گذاشته ام. من بروم پیاله ام را بردارم و بر می گردم.
شیخ گفت: من وزارت را رها کردم و با تو آمدم و تو درگیر یک پیاله ای...
پدرم نقل می کرد که به یکی از این علمای بزرگ نسبت دادند که به دنبال پول و مال و مکنت است. جوانی مادرش بیمار شد و دستش دچار عفونت گردید. سراغ پزشک رفتند. پزشک گفت تنها راهش گذاشتن دست در شکم حیوان تازه کشته شده است تا بدنش گرم است بتواند به تعبیر خودشان سیم عفونت را بگیرد. جوان به در به در منزل آیت الهک رفت. و بیماری مادر و راه علاج آن را بازگفت. دستور داد تا مادرش را بیاورند و اسبی را بکشند و سریع این مادر دست در شکم آن اسب بگذارد. دوم و سوم و چهارم. می گویند چهل اسب سر بریدند تا دست مادر درمان شد. این مجتهد مسرور که دست انسانی شفا یافته است. شاید داستان باشد. نمی دانم. ولی اینها دارند ولی تعلق بدان ندارند. داشتن غیر از تعلق داشتن است. آن چه بد است وابستگی به دنیا بد است.
به بیان دیگر مجتهد درست است که دستور العمل عبادات را از منبع و مخزن می گیرد و به ما می دهد ولی در حوزه اخلاق دیگر راوی نیست. روایت نمی کند بلکه خودش روایت شده است. حالا شما از او روایت می کنید. صادق است. امین است. مهربان است. رووف است. اهل بذل و بخشش است. بدون کینه است. نفرت ندارد. در یک کلام تجسم علی بن ابی طالب است. تجسم یافته ائمه است. امام صادق و امام باقر(ع) را در رفتار و گفتار و کردار او می شود دید.
جمشیدی خراسانی
https://t.me/joinchat/AAAAAEpeRQ8uK71Mwex1Sg
فحص و تحقیق برای تحقق اصل اجتهاد درست است و تحقیق تفحص برای مجتهد که اهل تقوا و دوری از دنیا و قدرت و حکومت باشد لازم است.
در مسجد نماز می خواندم و بین دو نماز یا بعد از نماز چند دقیقه ای روایتی می خواندم. یکی بعد از نماز و سخنرانی آمد و گفت: خوب است بعد از نماز این نکات را برای مردم بگویید. لبخندی زدم و از جیبم کارت بانک را در آوردم و به ایشان دادم.
پرسید: چکارش کنم؟
گفتم هیچی! روزی من را خدا می دهد و من حرف از خدا و ائمه معصومین علیهم السلام می زنم. اگر بخواهم حرف شما را بزنم باید پولش را بدهید. مجانی که نمی توانم بلندگوی شما باشم! از بین مجتهدان بزرگ جهان شیعه باید سراغ آنانی رفت که بیشتر اهل ورع بوده و هستند. لب سخن آن که رضای الهی را در نظر بگیرد؛ همین. مجتهدی که سخنگوی دیگران است مجتهد است ولی ورع ندارد.
درویشی به شیخ بهایی رسید و گفت شیخ خیلی غرق در دنیا شده ای. پست و مقام و موقعیت شما را از حق دور کرده است.
شیخ گفت عازم کجا هستی؟
درویش گفت عازم فلان جا.
شیخ گفت پس من هم با تو می آیم.
دو نفری دل به راه دادند و در میانه راه زیر سایه درختی نشستند و آبی خوردند و نفسی تازه کردند و راه افتادند. به منزل بعدی که رسیدند. درویش خواست آب بنوشد پیاله اش را در بین وسائل خود ندید. هرچه کوله پشتی راذ بیشتر می گشت کمتر رد و پی از پیاله اش می یافت. به شیخ بهتیی گفت من پیاله ام را جا گذاشته ام. من بروم پیاله ام را بردارم و بر می گردم.
شیخ گفت: من وزارت را رها کردم و با تو آمدم و تو درگیر یک پیاله ای...
پدرم نقل می کرد که به یکی از این علمای بزرگ نسبت دادند که به دنبال پول و مال و مکنت است. جوانی مادرش بیمار شد و دستش دچار عفونت گردید. سراغ پزشک رفتند. پزشک گفت تنها راهش گذاشتن دست در شکم حیوان تازه کشته شده است تا بدنش گرم است بتواند به تعبیر خودشان سیم عفونت را بگیرد. جوان به در به در منزل آیت الهک رفت. و بیماری مادر و راه علاج آن را بازگفت. دستور داد تا مادرش را بیاورند و اسبی را بکشند و سریع این مادر دست در شکم آن اسب بگذارد. دوم و سوم و چهارم. می گویند چهل اسب سر بریدند تا دست مادر درمان شد. این مجتهد مسرور که دست انسانی شفا یافته است. شاید داستان باشد. نمی دانم. ولی اینها دارند ولی تعلق بدان ندارند. داشتن غیر از تعلق داشتن است. آن چه بد است وابستگی به دنیا بد است.
به بیان دیگر مجتهد درست است که دستور العمل عبادات را از منبع و مخزن می گیرد و به ما می دهد ولی در حوزه اخلاق دیگر راوی نیست. روایت نمی کند بلکه خودش روایت شده است. حالا شما از او روایت می کنید. صادق است. امین است. مهربان است. رووف است. اهل بذل و بخشش است. بدون کینه است. نفرت ندارد. در یک کلام تجسم علی بن ابی طالب است. تجسم یافته ائمه است. امام صادق و امام باقر(ع) را در رفتار و گفتار و کردار او می شود دید.
جمشیدی خراسانی
https://t.me/joinchat/AAAAAEpeRQ8uK71Mwex1Sg
