شرح عروه اجتهاد و تقلید 22
زیبا آفرین
مسألة 10: إذا عدل عن المیت إلى الحی لا یجوز له العود إلى المیت.
هرگاه از مجتهد مرده ای به مجتهد زنده ای عدول کرد بازگشت به مجتهد مرده جایز نیست.
با توجه به آن چه بیان گردید وجهی برای این مساله باقی نخواهد ماند. اجازه بدهید به بیان دیگری عرض کنم:
آیا عمل به شرع دارای اهمیت است یا عمل به مثلا فرمایش امام حسین و امام صادق و موسی بن جعفر(علیهم السلام؟ با توجه به نظام معرفتی که ایجاد شد، روشن گردید که اصل شریعت مهم است. چنان که ما در ضروریات به کسی کاری نداریم. ضروریات را حتی ولی فقیه هم نمی تواند از بین ببرد. چون برای ما ضروری است و ضروریات قابل خدشه و مناقشه با هیچ چیزی نیست. البته ضروریات در فقه مشخص است. طوری نیست که هر مساله ای را در فهرست ضروریات قرار بدهیم. ضروریات فقهی یعنی چیزهای که دلیل لازم ندارد. چون اگر دلیل بخواهد بیاورد که دیگر ضروری نیست. و نیز یقینیات هم که حکمش مشخص است. از کسی تقلید نمی کنند. می ماند غیر ضروریات و غیر یقینیات. در این موارد هم مهم نیست که مساله را کدام یک از ائمه علیهم السلام بیان بفرمایند. چه پیامبر و چه امام حسن عسکری صلوات الله علیهما بفرمایند برای ما هیچ فرقی نمی کند. حجت است. حالا همین احکام را همین آقایان و بزرگواران فرموده اند و فقها در آثار خود نگاشته اند و عملی که من انجام می دهم اگر چنان چه ناآگاهانه منطبق با یکی از اینها بود حجت است به طریق اولی اگر یکی از آن میان را انتخاب کردم و ملاک و شاخص خود قرار دادم بر من حجت خواهد بود. دیگر فرقی نمی کند که زنده بگوید یا مرده. مساله مهم حکم شرع است نه گوینده آن. یعنی اگر شیخ انصاری بفرماید نماز جمعه واجب است واقعا فرق می کند با این که مرحوم منتظری بفرماید واجب است. میزان و درصد وجوب فرمایش شخ انصاری بیشتر است؟ یعنی دز آن بیشتر است. فرقی نمی کند. یا واجب است یا واجب نیست. وجوب که دیگر مقوله بالتشکیک نیست. اینها متواطی اند. یا هستند و یا نیستند. لذا عدول از این مجتهد به مجتهد دیگر هم شکالی ندارد. مگر نمی گویند از باب رجوع بیمار به پزشک. خب خانواده ما همه ما را پیش دکتر سیروس می بردند. اوائل ما هم بچه ها را پیش دکتر سیروس می بردیم و بعد دکتر سعیدی نزدیک حانه ما بود و بعد دوستمان دکتر ساسان فوق تخصصش را گرفت و دوستان دیگری. طوری نیست که کام بچه را با همان یک دکتر برداشته باشند. در فتوا هم چرا نشود از این مجتهد به مجتهد دیگری عدول کرد. مهم این است که شما به دستور شرع عمل کنید و همه این مجتهدین بیانگر همان دستور شرع هستند؛ مگر این که شما بعضی از آنها را قبول نداشته باشید که باز این بر می گردد به مساله روانی خود شما و نه به دلیل شرعی. چنان که بعضی از قیام امام حسین بیشتر خوششان می آید تا صلح امام حسن(ع). ولی برای من که هیچ فرقی نمی کند. هر یک از ایشان می توانند حجت باشند. دقت بفرماید من وضعیت مقلد را بیان می کنم نه مجتهد را. هر مقلدی می تواند هر مجتهدی را به عنوان مرجع خود برگزیند. همین و تمام. چه زنده باشد و چه مرده. چه استمراری باشد و چه ابتدائی. با دو ملاک:
یکم- شریعتنا سهله سمحه
دوم- عمل به اصل شرع مهم است نه آورندگان و بیان کنندگان و تفسیر دهندگان و... به هر طریقی که شرع به دست ما برسد و شرع باشد همان حجت است. مگر این که فرد فرمایشات صاحب حدائق را شرع نداند. دقت بفرمایید که نظر وی برای من مهم نیست. برای من مقلد فقیه اخباری باشد یا اصولی فرقی نمی کند.اصاله الوجودی باشد یا اصاله الماهیتی باز هم برای من فرقی نمی کند. لبنانی باشد یا سوری یا عراقی و یا ایرانی باز هم فرقی نمی کند. مجتهد مجتهد است. مگر این که مجتهد نباشد که در این صورت مساله فرق خواهد کرد و کلا موضوع بحث ما نخواهد بود. ممکن است یکی از شیخ صدوق خوشش نیاید. یا یکی از شیخ مفید و دیگری از صاحب حدائق و... واقعا برای من همه اینها ستارگان پر فروغ آسمان فقه و فقاهت شیعه هستند. انوار متعدده که به هر کدام که اقتدا کردید راه به حکم شرعی برده اید.
جمشیدی خراسانی
https://t.me/joinchat/AAAAAEpeRQ8uK71Mwex1Sg
