مقدمه فتوحات47
102- فالعامة بحمد اللّه سلیمة عقائدهم لأنهم تلقوها کما ذکرناه من ظاهر الکتاب العزیز التلقی الذی یجب القطع به و ذلک أن التواتر من الطرق الموصلة إلى العلم و لیس الغرض من العلم إلا القطع على المعلوم أنه على حد ما علمناه من غیر ریب و لاشک و القرآن العزیز قد ثبت عندنا بالتواتر أنه جاء به شخص ادعى أنه رسول من عند اللّه تعالى و أنه جاء بما یدل على صدقه و هو هذا القرآن و أنه ما استطاع أحد على معارضته أصلا فقد صح عندنا بالتواتر أنه رسول اللّه إلینا و أنه جاء بهذا القرآن الذی بین أیدینا الیوم و أخبر أنه کلام اللّه و ثبت هذا کله عندنا تواتر فقد ثبت العلم به أنه النبأ الحق و القول الفصل. و الأدلة سمعیة و عقلیة. و إذا حکمنا على أمر بحکم ما فلا شک فیه أنه على ذلک الحکم.
عامه مردم از نظر عقاید؛ عقایدشان سالم است. چون مهم خاستگاه و منشا عقاید است. عامه مردم عقایدشان را از ظاهر کتاب یعنی قرآن می گیرند. ظاهر قرآن حجت است. و عامه مردم هم به ظاهر قرآن استناد می کند. و همین هم برای آنها قطع و یقین می آورد.
منظور از علم هم همان قطعیت و یقین است. اگر خبری به صورت متواتر و پیاپی برای مردم نقل بشود همهگان بدان قطع و یقین پیدا می کنند. شک و تردید در اینها نخواهد بود.
قرآن کریم به تواتر ثابت شده است که از طرفذ خداوند نازل شده است.
شخصی به نام محمد بن عبدالله مدعی رسالت از جانب خداوند شده است.
و همان پیامبر مدعی آوردن قرآن کریم شده است.
و خود قرآن گواه بر صدق و راستی مدعیات نبی اکرم است.
و کسی هم توان معارضه و مقابله با قرآن کریم را ندارد.
به دلیل تواتر هم برای ما ثابت شده است که پیامبر اکرم محمد بن عبد الله فرستاده خداوند است.
به دلیل تواتر ثابت شده است که پیامبر اکرم برای ما انسانها آمده است.
برای ما به تواتر ثابت شده است که پیامبر قرآن را برای ما آورده است.
و به دلیل تواتر هم ثابت شده است قرآنی که بر پیامبر نازل شده است همین قرآنی است که در بین ما است.
همه گزاره های فوق به دلیل تواتر برای ما ثابت شده است.
اگر ما علم پیدا کردیم به قرآن یعنی علم ما از طریق تواتر بوده است و دارای قطعیت و حتمیت است.
و هیچ دلیل دیگری تاب و توان مقابله با این قطعیت را ندارد.
اگر ما در حوزه شرع به چیزی حکم کردیم یعنی خاستگاه و منشا حکم ما ظاهر کتابی است که با قطعیت و حتمیت ثابت شده است.
پیش از این توضیح دادیم که تواتر اصطلاح روایی است. روایات یا خبر رواحد است و یا خبر مستفیضه و یا متواتر. یک یا دو خبر خبر واحد است. اگر سه یا چهار روایت نقل بشود این خبر می شود مستفیضه و اگر هفت یا هشت نفر خبری را نقل کنند دیگر از مستفیضه خارج و خبر متواتر خواهد شد. خبر متواتر را هیچ عاقلی انکار نمی کند.
