آیا تهمت و افترا به دیگری مباح است؟
زیبا آفرین
جهت کاری به شورای مدیریت حوزه مشهد رفته بودم. بیرون که آمدم. جلو در یکی از روحانیون جلو مرا گرفت و گفت: پسرم قصد طلاق همسرش را دارد. البته همسرش رابطه نامشروع هم دارد. چکار می شود کرد؟
از من کمک می خواست برای طلاق دادن عروسش. خدمت ایشان عرض کردم: عروستان را می خواهید طلاق بدهید خب اشکالی ندارد. کار بد مشروع است. چاره ای نیست. وقتی که نمی سازند طلاقش بدهید ولی چرا تهمت می زنید. واقعا رابطه او با دیگری قابل اثبات است؟
این مساله خیلی ذهنم را مشغول کرد. چرا به این راحتی به افراد تهمت زده می شود؟ چرا افترا می بندند؟ آیا برای طلاق فرزند، تهمت رابطه نامشروع، خودش عمل مشروع خواهد بود.
اجازه بدهید با اتفاق دیگری مساله را توضیح بدهم.
در جریان انتخابات فکر کنم ۸۸ یکی از دوستان بسیار نزدیک در یکی از ستادهای انتخاباتی با یکی از مسوولین ستاد گفتگو می کند. در ادامه گفتگو در باره نامزدهای انتخاباتی به مساله اتهام و نسبت های ناروا پرداخته می شود. در این گفتگو مسوول ستاد انتخاباتی ان فرد خاص می گوید: ببینید برادر من! اگر لازم باشد برای پیشبرد اهداف مقدس ما می توانیم از ابزارهای موجود به هر نحو ممکن استفاده لازم بکنیم. مثلا به خانمی برای حذف و بایکوتش می شود تهمت رابطه نامشروع حتی زنای محصنه را به او زد. یا مثلا برای حذف مردی، رتبطه نامشروع با یک زن مومنه و محجبه مهذبه را به او زد تا بتوونیم به هدف مقدس خودمان برسیم. حتی اگر چنان چه حکومت در پی این شایعه و تهمت او را اعدام هم بکند گناهی بر ما نیست. چون هدفمان مقدس است. هدف مقدس این هزینه ها را هم باید برتیش پرداخت کرد.
دوست ما می پرسد وضعیت این خانم و خانواده اش چه می شود؟ با ابروی انها بازی شده است.
می گوید: این هزینه ای است که برای پیشبرد اهداف مقدس باید پرداخت کنند. این خانم اگر اعدام هم بشود در قیامت وضعیت خوبی خواهد داشت. و از ثواب پیامدهای ان تهمت و شایعه برخوردار است.
اینک سوال بنده این است: چقدر عمل تهمت یا افترا مشروع است؟ چه مبنای اخلاقی و دینی دارد؟
ایا واقعا می شود به دیگری به همین راحتی تهمت زد؟
حسن جمشیدی خراسانی
