حسن جمشیدی، پژوهشگر مطالعات اسلامی در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی با اشاره به اهمیت جایگاه علم در اندیشه اسلامی، گفت: کرامت علمی در دو جنبه قابل بررسی است؛ یک جنبه از کرامت بذل و بخشش هر آن چیزی است که فرد دارد و جنبه دیگر آن، بزرگداشت علما و اندیشمندان در جامعه اسلامی است.
وی با بیان اینکه یکی از وجوه نامگذاری دهه کرامت تأثیری است که امام رضا(ع) و حضرت معصومه(س) در زمینه گسترش علوم اسلامی داشته‌اند، افزود: کرامت امام رضا(ع) در مباحثات علمی و مناظراتی که پس از آمدنشان به ایران داشتند، متجلی است.
این پژوهشگر اظهار کرد: همچنین بارگاه حضرت معصومه(س) در قم که محل تجمع علمای شیعه بود، در گسترش علوم اسلامی نقش مهمی داشتند؛ این دو بزرگوار برای مردم ایران کرامت علمی داشته‌اند.
وی افزود: در آیات قرآن همیشه انفاق یا زکات در کنار نماز آمده است، این انفاق و کمک با توجه به چیزی است که هر کسی دارد، یعنی هر شخصی چیزی را که دارد، بذل و بخشش می کند.
این پژوهشگر مطالعات اسلامی ضمن بیان تفاوت انفاق و کرم، گفت: انفاق، کمک و بذل و بخششی است که پس از درخواست دیگران از دارائیمان به افراد می‌دهیم اما کرم، بذل و بخششی است که به‌صورت خودجوش و قبل از درخواست دیگران به آن‌ها داده می‌شود.
جمشیدی با بیان اینکه کرم به معنی بزرگی است و لازمه بزرگی، بذل و بخشش است، اظهار کرد: یک حوض آب وقتی که پر است، سرریز می‌شود و این سرریز شدن شامل همه محیط پیرامون می‌شود، یک عالم بزرگ هم که سرشار از بزرگواری و علم است، این علم او به همه افراد جامعه می‌رسد.
وی با بیان جایگاه قرآن، گفت: قرآن یک مجموعه مکتوب و یک اثر و متن علمی است و بیانگر جایگاه ویژه علم در نزد خداوند است.
جمشیدی با بیان اینکه اندیشمندان و متفکران در تعالیم دینی ما جایگاه ویژه ای دارند، افزود: چیزی که به جامعه ارزش می‌دهد، علم و آکاهی است و معیار سنجش جوامع مختلف، میزان دانش و آکاهی جوامع مختلف است.
وی بیان کرد: اگر قرار باشد جامعه ما جامعه علمی و آگاه باشد، باید به علمای خود احترام بگذاریم، اگر به علما ارزش گذاشتیم، افراد جامعه به آن‌ها رجوع می‌کنند و علم و دانش گسترش می‌یابد.
وی در ادامه گفت: اگر در جامعه به همه کسانی که به‌دنبال علم رفته‌اند، اعتبار داده و به همه عالمان بها دهیم، جامعه می‌تواند به‌سوی علم و آگاهی حرکت کند اما اگر اندیشمندان را بر اساس عقایدشان دسته‌بندی کنیم و به آن‌ها توجه نشود، جامعه پیشرفت علمی نخواهد کرد.
این پژوهشگر مطالعات اسلامی با بیان اینکه محدودیت‌ها در هر حوزه‌ای باعث فراهم کردن بسترهای فقر می‌شود، گفت: محدویت در حوزه فرهنگی، فقر بینش و دیدگاه به‌وجود می‌آورد و در حوزه مالی پیامدهای اقتصادی دارد؛ از همین رو برای نجات جامعه از فقر، باید اندیشمندان را آزاد گذاشت، به آن‌ها امکانات داد و به جامعه نشان داد که اندیشمندان ارزش و فضیلت دارند.
وی با بیان اینکه علم و دانش در جامعه، اعتبار اجتماعی لازم را ندارد، ابراز کرد: به‌اندازه‌ای به مسائل مالی اهمیت داده‌ایم که فرزندانمان بهای بیشتری به درآمد اشخاص می‌دهند و اندیشمند بودن را ارزش نمی‌دانند؛ این در حالی است که برای رسیدن به توسعه علمی باید به نفس علم بها داده شود.
جمشیدی بیان کرد: علما با هر اندیشه و فکری ارزش دارند و در هر حوزه‌ای اعم از اقتصادی، فرهنگی، جامعه‌شناسی، فلسفه و ... باید از متفکران همان حوزه بهره بگیریم و انسان‌های بزرگ و اندیشمندان مان را هدر ندهیم.