خلط مفهوم و مصداق
زیبا آفرین
اجازه بدهید در جمع عزیزان روحانی و هم سلک خودم سخنی دوستانه عارض شوم.
وقتی که از غرب می خواهیم سخن بگوییم می رویم توی کوچه پس کوچه نیویورک و لندن و مونیخ و پاریس و توی بازار و محله های زندگی مردم. تازه بخش کارتن خواب آنها. بدبختی ها و بیچارگی های آنها را از لوله فاضلابهایشان بیرون می کشیم. وقتی از غرب سخن می گوییم منظورمان غرب ملموس و محسوس است. زندگی روز مره مردم. غرب یعنی زبان آمار و ارقام و عدد. و این برای همه ما ملموس و محسوس است.
اما وقتی که قرار است از اسلام سخن بگوییم سراغ متن قرآن و متن روایات می رویم. اسلام را از کافی و استبصار و تهذیب و من لایحضر می جوییم.
و نکته مهم ان است که آن غرب را با این اسلام مقایسه می کنیم. آیا فکر نمی کنید که سالها درگیر مغالطه هستیم و خود را فریب می دهیم. مقایسه امر عینی با امر آرمانی.
چرا برای تبیین اسلام سراغ امر انتزاعی می رویم و برای برخورد با غرب سراغ واقعیت عینی.
به نظر من عمده مشکل این است که ما با واقعیت عینی در اسلام مواجه نیستیم. چون واقعیت عینی همین حکومتی است که در جمهوری اسلامی ایران و جمهوری اسلامی پاکستان و جمهوری اسلامی افغانستان و پادشاهی عربستان و... است. فقر و بیچارگی و بدبختی دنیای اسلام را با فقر و بدبختی و بیچارگی غرب مقایسه کنید.
لاافل تخصیص بودجه کشورهای اسلامی برای مقابله با کرونا را با تخصیص بودجه کشورهای غربی مقایسه کنید.
فکر کنم منطق را باید دو باره بخوانیم. یا بازخوانی کنیم.
در پناه حق.
حسن جمشیدی خراسانی
https://t.me/joinchat/AAAAAEpeRQ8uK71Mwex1Sg
