حکم ملاقی نجس و متنجس
حکم ملاقی نجس و متنجس
یک مرتبه دست ما یا لباس ما با چیزی برخورد می کند که آن چیز نجس است. بدون تردید شستن چیزی که با عین نجاست ملاقات کند واجب است. البته طبق نظر ابن ادریس با آب قلیل حتی یک بار هم برای طهارت کافی است.
اما اگر بعد از این که دست ما با چیزی ملاقات کرد که نجس است حالا دست ما به عنوان متنجس با چیز دیگری اصابت کند در این صورت حکم آن چیزی که با دست ما اصابت کند چه خواهد بود؟ ملاقات با شی نجس. مهم نیست که دست ما ترو یا خشک باشد. یقینا اگر دست ما خشک باشد نجس نخواهد شد. و یا عین نجاست هم اگر خشک باشد و دست و یا اباس ما به آن اصابت کند باز هم نجس نخواهد شد.
اما اگر در جایی که عین نجاست را زائل کرده اند از عین نجاست چیزی باقی نیست اگر چنان چه دست و یا بدن ما با این محل که الان عین نجاست موجود نیست چه حکمی دارد. در بیمارستان پس از آن که خون روی در و یا دیوار ریخته باشد و بعد از خشک شدن مثلا با تیغ یا کاردک آن را زدوده باشند.
مرحوم فیض معتقد است بعد از آن که عین نجاست از آن زایل شده است مثلا باچیزی عین نجاست را از ان زدوده اند به گونه ای که از نجاست چیزی در ان باقی نمانده است شستن ان واجب نیست.
فیض اشاره میکند همین که دلیلی وجود ندارد که شستن واجب است،دلیل این است که شستن ان واجب نیست . ضمنا به یک نکته روانی هم اشاره می کند، و آن هم این است کسانی که حکم را نمی پسندد ، اینها کسانی اند که بیشتر اهل وسواس اند و اینها کسانی اند که به نعمتهای الهی کفر میورزند و سپاس گذار رحمت الهی نیستند. خوارج کسانی بودند که از سر نادانی خود را در تنگنا قرار میدادند و از رحمت واسعه حضرت حق بهره نمی بردند.
با توجه به آن چه گفته آمد اگر کودکی فرش را با بول خود نجس کند با ریختن آب روی آن ولو یک بار پاک خواهد شد و دیگر غساله آن هم لازم نیست گرفته شود.
