رباعی 100
زیبا آفرین
رباعی 100
از بودنی ای دوست چه داری تیمار
وزفکرت بیهوده دل و جان افکار
خرم بزی و جهان بشادی گذران
تدبیر نه با تو کرده‌اند اول کار
تیمار به معنای رسیدگی کردند و مراقبت کردن است. یقینا در رسیدگی و مراقبت، فراد باید شاهد غم و اندوه او هم باشد. شاهد همه سختی ها و فراز و نشیبهای زندگی.
فکرت بیهوده یعنی فلسفه بافی های بی معنا.
دل و جان افکار یعنی اندیشه هایی که تمام ذهن و فکر ما را می گیرد و پریشانش می کند. افکار بی حاصلی که جز به هم ریختگی و آشفتگی برای ما پیامدی ندارد.
بیان خیام در این رباعی اعتراضی است. البته توصیه در قالب اعتراض. به دوستان و پیروان خودش توصیه می کند که چرا شما به تیمار و مراقبت از عمر و زندگی در دنیا پرداخته اید. و خود را مشغول به افکار بی هوده و بی حاصل کرده اید و در پی فلسفه خلقت و آفرینش هستید. راه افتاده اید تا عالم را تغییر بدهید. دست بردارید از این اندیشه های بی پایه و اساس. دنیال زندگی خودتان بروید و خرم و شاد زندگی کنید.
دقت بفرماید ممکن است فرد شاد باشد ولی در درون دچار غم و اندوه باشد به گفته بعضی صورتش را با سیلی سرخ نگه می دارد. این را خیام کافی نمی داند بلکه خرمی هم باید باشد.سرسبزی و طراوت. یعنی این شادی و نشاط باید از درون شما بجوشد.
در پایان به علت زندگی شاد و خرم می پردازد که عزیز من این که می گویم برو دنبال زندگی خودت و سعی کم که شاد و خرم زندگی کنی علتش این است که سرنوشت عالم را از دیرباز نوشته اند و در هنگامه نگارش آن سراغ من و تو نیامده اند و نظر من و تو را نخواسته اند. گلیم سرنوشت من و تو را از دیرباز بافته اند و زیر پایمان انداخته اند و ما را گریزی از آن نیست. پس تلاش بیهوده برای رهایی از آن مکن به فکر شادی و نشاط در زندگی باش.
