زیبا آفرین
چون حاصل آدمی در این شورستان
جز خوردن غصه نیست تا کندن جان
خرم دل آنکه زین جهان زود برفت
و آسوده کسی که خود نیامد به جهان
شورستان یعنی نمکزار. یا همان کویر لوط. جایی که هیچ سبزه ای در این سرزمین نمی رود. حاصل آدمی شوره زار است. یعنی سرزمینی از خود برجا گذاشته که هیچ چیزی در آن نمی روید.
خیام معتقد است زندگی دنیا دو چیز بیشتر ندارد یکی غصه و دیگر درد جان کندن. چون هر لحظه ما به مرگ نزدیگ و نزدیکتر می شویم بلکه هر لحظه در حال جان کندن هستیم. هر تلاش ما تلاشی است برای رهایی از مرگ. زندگی ما یعنی دست و پنجه نرم کردن با مرگ. و بقیه اش هم که عم و غصه و اندوه است. در میان کسانی سود کردند که زودتر از این دنیا رخت سفر بستند و جان به جان آفرین تسلیم کردند و از آنها آسوده خاطرتر کسانی که اصلا به این جهان نیامدند. آنهایی که زودتر رفتند خرم و شادند و آنهایی که هنوز نیامدهد اند آسوده خاطرند.
