زیبا آفرین
رویت هلال
با آرزوی قبولی طاعات و عبادات؛
بعضی از مراجع دیدن هلال ماه با دوربین و تلسکوپ را قبول دارند و بعضی از آیات عظام فقط دیدن ماه با چشم عادی و غیر مسلح را معتبر می‌دانند.
مسأله رؤیت هلال هم تقلیدی است و هم غیر تقلیدی. باید در مبانی (همچون اعتبار چشم مسلح یا غیر مسلح و منطقه جغرافیایی...) تقلید کرد و تابع فتوای مرجع تقلید خود بود، ولی اگر مثلا مرجع‌تان فقط چشم غیر مسلح را رؤیت یا ملاک می‌داند و برای او رؤیت با چشم غیر مسلح ثابت نشده ولی برای شما ثابت شده، می‌توانید ماه رمضان را تمام‌شده تلقی کنید. چون برای شما پایان ماه رمضان قطعی است.
تاکنون به جز آیات عظام سیستانی و شبیری زنجانی، بقیه مراجع برجسته نجف و قم روز جمعه ۲۵ خرداد را در عراق و ایران عید فطر اعلام کرده‌اند.
آقایان سیستانی و شبیری رؤیت هلال ماه را مشروط به دیدن با چشم غیر مسلح و نیز وحدت افق می‌دانند و از همین رو دیدن ماه با تلسکوپ یا دیده شدن آن در مناطق دیگر جهان را که ساعتی از شب را با ایران و عراق مشترکند، در ثبوت رؤیت هلال در عراق یا ایران مؤثر و معتبر نمی‌دانند.
۱. بعضا معتقدند بین اسمان مشهد و فردوسی و چناران فرق است. لذا بعید نیست که مشهد مثلا اول ماه و فردوسی و چناران آخر ماه باشد. مثلا چناران اخر ماه و گلمکان ما اول ماه باشد. لذا دوستانی که تاکید می کنند در مناطق مختلف ایران ماه دیده شده است ناشی از همین عقیده است. و الا در هرکجا که ببینند کافی است و مساله تمام است.
و حال آن که به نظر می رسد یک ماه بیشتر در اسمان نباشد. هرکجا که در افق ما چه مشهد و چه فردوسی و چه چناران و چه گلمکان و حتی اگر افغانستان و پاکستان و عربستان و مصر هم دیده شد همه ما در یک افق قرار می گیریم بر خلاف امریکا و کانادا و ... مثلا. لذا دیدن ماه در هر کجای نیمه کره اگر اتفاق افتاد کار تمام است. این مساله فقهی نیست بلکه ستاره شناسی است. و برای ما دیده شدن و یا بودن ماه در اسمان مهم است.
۲. دوستان و عزیزان عنایت داشته باشند گاه با تامل بر روایات بسیاری از حقایق دیگر پرده بر می دارد ولی متاسفانه مورد توجه قرار نمی گیرد.
گرچه در ادله دیدن ماه بعضا قید رویت امده اما باید توجه داشت که دیدن ماه فرع بر بودن ماه است. ماه در اسمان بودن به صورت خاص که بیانگر اول یا پنجم و یا دهم است. نهایت رویت و دیدن ماه فرع بر بودن ماه در اسمان است و ماه همیشه خدا هست. حالا در فصل زمستان که همیشه اسمان ابری و بارانی است و ماه دیده نمی شود و ما یقین داریم که الان قرص قمر بالای سر ما است و در افق نور می پراکند ایا مشکلی پیش می آید. ماه هست ولی ابرها حجاب بین ما و ماه شده اند. ماه از بین نمی رود الا این که وضع و حال خاصی پیدا می کند. به اقتضای ان وضع و حال خاص و قرار گرفتنش بین زمین و خورشید اول و دوم و سوم و... شکل می گیرد. مهم صرف بودن ماه نیست بلکه بودن ماه در اسمان در جای خاص است. دیدن ما کاشف از ان است که در آن جای خاص هست. و ندیدن ما ملاک نمی شود که پس نیست.
۳. وقتی سخن از دیدن ماه می شود دنباله ان قید مسلح و غیر مسلح را می افزایند. منظور از غیر مسلح یعنی چشم بدون ابزار و مسلح یعنی چشم با ابزار. خب حقیر بر بام می روم تا ماه را ببینم. اگر عینکم باشد شاید ماه را ببینم ولی اگر عینکم نباشد چیزی را نخواهم دید. عینک من به اشیای اطراف، هستی نمی بخشد. انها را ایجاد نمی کند بلکه انها را برای من قابل دیدن می کند. چیزی که نیست را نمی آفریند. ان چه که هست را می نمایاند.
دوربین هم دقیقا همین کار را می کند. دوربین ماه که خلق نمی کند. بلکه ماه را به ما نشان می دهد. در جریان جنگ با دوربین تانک و دشمن را مشاهده می کردیم. اگر دوربین نبود دشمن دیده نمی شدند. نقش دوربین چه خواهد بود. اگر دشمن را با دوربین ببینید دشمن نیست؟ حتما باید دشمن نزدیک بشود تا بدون دوربین دیده بشوند.
۴. اقایان فقهای عظام در رابطه با موارد این چنین که احکام شرعی قایم بر روشن بودن و اثبات موضوعی است که خود ان موضوع فقهی نیست بلکه غیر فقهی است راه حل ساده و روشن داده اند. چند مثال بزنم.
خانم می گوید من از فلان اقا باردار شده ام. حکم فقهی اش این است که بچه در رحم این خانم به جهت نسبتش با ان اقا
فرزند او خواهد بود
با پدر و مادرش محرم خواهند شد.
با برادر و خواهرش محرم خواهند شد.
جزو ورثه او خواهد بود.
اگر این اقا بمیرد پدرش قیم او خواهد بود و دهها اثر دیگر شرعی و فقهی.
اقای فقیه که نمی تواند بفهمد که خانم راست می گوید یا نه. فقیه به اقتضای قواعد فقه قادر به کشف حامله بودن و نبودن زن نیست. اگر مامایی پس از معاینه گفت حامله است پس موضوع برای اثبات احکام شرعی اماده است. و اگر گفت حامله نیست پس احکام شرعی مانند ارث و
و نفقه و محرم بودن نسبت به این خانم و بچه ای که نیست بدون موضوع می شود. به قول ما منتفی به انتفای موضوع می شود. بچه ای نیست که دیگر حرفش را بزنیم.
مساله ماه و رویت آن مساله علمی است. یک پدیده است. نهایت بخشی از احکام شرعی چه واجبات و چه محرمات مبتنی بر این پدیده است. پدیده ماه و خورشید در احکامی مثل نماز و روزه و حج و... موثر است. اگر ثابت شد ماه ذی الحجه است عازم حج می شوند. این را کی باید تشخیص بدهد؟ حوزه احکام شرع بر عهده فقیه است ولی این که امروز پنجم یا ششم یا دهم ذی الحجه است کار فقیه نیست بلکه کار خود شما است.
لذا اثبات موضوع احکامی مثل نماز و روزه و حج که روشن شدن اول ماه و وسط ماه و اخر ماه و... می باشد این را بر عهده کارشناسان فن باید گذاشت.
حامله بودن زن را ماما تشخیص می دهد.
آب داشتن چاه را مقنی تشخیص می دهد.
وجود و عدم وجود بیماری را پزشک تشخیص می دهد.
بودن یا نبودن ماه و خورشید و در کجا بودن ان را کارشناس فن یعنی ستاره شناس تشخیص می دهد.
البته این یک راه است.
۵. راه دیگر اثبات پدیده ها قطع و یقین خود شما یا هر مکلف است. اگر کسی قطع دارد که امروز جمعه است اگر زمین و آسمان هم بگویند شنبه است قطع او از بین نمی رود. اگر شما یقین دارید که امروز اخر ماه است همه مراجع عظام هم بگویند اول ماه است فرمایشات انها محترم ولی برای شما کاربردی ندارد. چون یقین و قطع دارید. مگر این که به هر علتی قطع و یقین شما دچار خلل و اسیب بشود. در این صورت دیگر قطع و یقین نخواهد بود.
۶. یک راه حل سومی هم شرع برای من و شما گذاشته است. و آن اعتماد به دیگران است. درست که در جامعه دزد و شیاد و نان به نرخ روز خور و دین فروش هست ولی آدمهای خوب و مومن و متدین هم هستند. به اینها اعتماد کنیم. اصلا اساس زندگی بر اعتماد به این افراد است. حالا یکی نه، دو تا. یعتی لا اقل به دو نفرشان اعتماد کنیم. حتی دزدها هم بعد از دزدی به خودشان اعتماد می کنند. اموال را به یکی از همین دزدها می دهند تا از معرکه فرار کند تا بعد تقسیم کنند. بعد ما به اهل ایمان نمی توانیم اعتماد کنیم. اصلا مبنای بحث قول دو نفر عادل همین است. یا یک عادل مرد و دو عادل زن که بشود فضای تکیه به دیگری و زندگی در کنار دیگران فراهم تر شود. لذا در تعبیرات دینی و فقهی بلاد اسلامی داریم. گوشتی که در بازار اسلامی فروخته می شود دیگر نرو زیر و بالایش را در بیاور که اقا حلال است یا حرام. بازار مسلمانها است.
نسبت به ماه رمضان واقعا این که می گویند ماه دیده شده چه مسلحانه و چه غیر مسلحانه نمی شود به اینها اعتماد کرد. حالا آقای شبیری زنجانی اعتماد نمی کند مشکل خود ایشان است. اگر آیت الله سیستاتی اعتماد نمی کند مشکل خود ایشان است من و شما چرا. به ما ربطی پیدا نمی کند.
۷ . و نکته آخر، اقایان صریح نگفته اند امروز اول یا آخر ماه نیست بلکه گفته اند چون باید ماه برای ما با چشم غیر مسلح ثابت بشود برای ما ثابت نشده است. لذا ما امروز را روزه می گیریم. خدا خیرتان بدهد. ما قطع و یقین داریم که امروز اول ماه است. این همه امکانات و تجهیزات ثابت کرده اند که امروز اول ماه است. ما قطع و یقین داریم که امروز عید فطر است. ما به همان دستگاهی اعتماد می کنیم که اگر وارد رگ های قلب ما بشود دریچه های قلب ما را باز می کند. ما به همان دستگاهی اعتماد می کنیم که اگر وارد مری و معده و ... بشود دقیقا عیب و ایراد بدن ما را می گوید. حالا با همین دستگاه به اسمان نگاه گی کنند و از ماه و ... می گویند. آن هم نه یک نفر نه دو نفر بلکه الا ماشا الله که می گویند در جاهای مختلف دیده شده است.
۸. وسواس را کنار بگذارید. دامنه وسواس فقط طهارت و نجاست نیست بلکه می تواند به این امور هم تسری بیابد. به سیستمهای علمی برای تشخیص موضوعات اعتماد کنید. همین راهگشا خواهد بود.
خداوند بندگی از ما می خواهد. او گفته روزه بگیرید و گرفتیم. گفته است بخورید و می خوریم. بندگی را برای او اثبات کنیم همراه با خلوص نیت. و او خود راه را می نمایاند.
سودای میان تهی ز سر بیرون کن
از ناز بکاه و بر نیاز افزون کن
استاد تو عشق است چو آن جا برسی
او خود به زبان حال گوید چون کن
پایان
https://t.me/joinchat/AAAAAFBiF0k6KfVKPnUFLQ
